Πρόσθετα στοιχεία για την ύπαρξη Ελληνικών επιρροών επί Βουδιστικών ιερών παρέσχε ο Fergusson στο γνωστό βιβλίο που συνέγραψε με τον Burgress:[31]
[1]. Fergusson and Burgress 2013 [1880], p. 3. Η εισαγωγή του λίθου στην Ινδική αρχιτεκτονική αποδίδεται στην επαφή τους με τους Yavanas (Ίωνες).
[2]. Σημαντική φαίνεται η σχετική δραστηριότητα του Έλληνα Βουδιστή Dhammarakkhita (Κονιδάρης 2021, σημ. 7_176a7). Καθ' όλη τη διάρκεια της βασιλείας του, ο Asoka συνεισέφερε σημαντικά στην αρχιτεκτονική μορφή της στούπας. Εισάγοντας πυλώνες που διακρίνονταν από ένα γυαλιστερό φινίρισμα και μια περίπλοκη τεχνική διακοσμήσεως, οικειοποιήθηκε τις τεχνικές ελληνοβακτριανής τέχνης εντάσσοντάς τες στο ύφος της Γανδαρινής τέχνης. (Pant 1976, p. 76).
[2a1]. Deshpande 1973. Πράγματι ο Deshpande σημειώνει:
It appears from the available evidence that structures in the rock-cut form were brought into existence in western India some decades after the arrival of (Yavana) Dharmarakshita. Examples conforming to Hinayana have been located at Bhaja (District Poona), Kondane (District Colaba), Pitalkhora and Ajanta (District Aurangabad) and many other places.
..
Among many cultural emissaries who went to different parts of India and Ceylon to Preach Dhamma, the name of (Yavana) Dharmarakshita stands out for he appears to be responsible also for starting a new architectural activity in the Deccan, connected with the propagation of Dhamma.
[2a2]. Pant 1976, p. 71. Βλ. και: https://dixon.omeka.net/exhibits/show/buddhist-stupa-architecture--r
[3]. Η πρώτη αστικοποίηση στην Ινδική χερσόνησο έλαβε χώραν κατά την διάρκεια του Πολιτισμού του Ινδού (2500-1900 π.Χ.).
[4]. Strauch 2012, pp. 133-134; Samad 2011, p. 112.
[4a1]. https://guestkor.com/browse/blog/5/butkara-stupa---historical-place-in-mingora-swat5deb71f83552c
[4a2]. Weerasinghe 2021, p. 48, n. 69.
[4a3]. Περί Barikot (Βάριζα) βλ. Konidaris 2023 & Iori 2021.
[5]. Nakamura and Okazaki 2016, p. 37. Επί παραδείγματι η στούπα με τον δικέφαλο αετό στο Sirkap, η οποία διαθέτει επίσης Κορινθιακούς κίονες (https://www.orientalarchitecture.com/sid/576/pakistan/taxila/double-headed-eagle-shrine).
[6]. Rienjang 2021. Στην Dharmarajika συναντούμε βραχίονες με κεφαλή ταύρου. Βλ. επίσης βραχίονα (Nāgadanta) με προτομή άρρενος από το Βρετανικό Μουσείο (BM 1892,1103.78).
[7]. Βλ. ανάρτηση: ΙΝΔΙΚΑ ΒΟΥΔΙΣΤΙΚΑ ΙΕΡΑ ΤΥΠΟΥ CHAITYA.
[8]. Nakamura and Okazaki 2016; Brancaccio and Behrendt 2006, p. 86 (μοναστικός χώρος Kālawān, Taxila). Ομοίως οκτάγωνο κτίσμα αναφέρεται στην περιοχή της νεώτερης στούπας Nawbahar (https://networks.h-net.org/node/GROUP_NID/discussions/82946/query-octagonal-monastery-discovered-northern-afghanistan). Για το συμβολικό φορτίο του οκταγώνου βλ. Cirlot (Cirlot 1990), σημειώνεται δε ότι η στήλη του Ηλιοδώρου υπήρξε οκταγωνικής διατομής, το δε σχήμα υιοθετείται και σε κίονες Βουδιστικών ιερών, όπως και σε Βουδιστικά οκτάγωνα κιβώτια λειψάνων ή φυλακτών. Το οκτάγωνο (sikhara) φαίνεται να συμβολίζει την κοσμική κορυφή ή κοσμικό όρος (Mount Meru), συχνά δε το σχήμα τοποθετείται στην κορυφή Ινδικών ιερών. Στον Χριστιανισμό ο αριθμός οκτώ συμβολίζει την μετά θάνατον ζωή, την ανάσταση! Γιά τον συμβολισμό του 8 βλ. επίσης το άρθρο: Savvides 2021, p. 418.
[9]. Nakamura and Okazaki 2016, p. 38.
[10]. Rienjang 2021. Στην Dharmarajika συναντούμε ψευδο – αετώματα με παράσταση στεφάνου και την ουρά Τρίτωνα. Στέφανος απαντάται και στην Butkara I (Filigenzi 2010, fig. 1).
[10a1]. Faccenna 2004. Η περιγραφή ανήκει στην Dentzer-Feydy Jacqueline = J. D.-F., στο: Bulletin analytique d'architecture du monde grec. Dans Revue archéologique 2006/2 (n° 42), pages 307 à 412.
[10a2]. Faccenna 2007, pp. 173-174.
[10a3]. Olivieri 2022, p. 105: Kuwayama’s hypothesis on the direct origin of the podium from the Roman world is not convincing.
[10a4]. Olivieri 2022, pp. 175-176.
[10a5]. Enenkel, K. A. E, and K. A. Ottenheym. 2019, figs. 8.5, 8.6, 8.8. Τετράγλυφο υιοθετήθηκε στο Ρωμαϊκό θέατρο της Arl (Θυλίνη των Φωκαέων), στο Αναγεννησιακό Hôtel de Donines (Arles), στο Château of Uzès (Gard) κ.α. Επίσης απαντάται στ ταφικό μνημείο των THOMAS AND MARY ACTON (1581), <https://churchmonumentssociety.org/monument-of-the-month/thomas-and-mary-acton-erected-1581-tenbury-wells-worcestershire>.
[11b]. https://www.livius.org/pictures/lebanon/baalbek-heliopolis/baalbek-temple-of-jupiter/baalbek-temple-of-jupiter-shrine/baalbek-temple-of-jupiter-shrine-gargoyle-1/. Ο Stoneman σημειώνει ότι ο κρουνός εκροής μορφής λέοντος, υιοθετηθείς στην Ινδική αρχιτεκτονική κατάληξε στο Kirtimukha (Sanskrit: कीर्तिमुख ,kīrtimukha, also kīrttimukha, a bahuvrihi compound translating to "glorious face" - is the name of a swallowing fierce monster face with huge fangs, and gaping mouth, very common in the iconography of Hindu temple architecture in India and Southeast Asia, and often also found in Buddhist architecture). Stoneman 2019, p. 434, fig. 15.1. Από την άλλη ωρισμένοι συγγραφείς συνδέουν το Kirtimukha με τον ουροβόρο (Nesky 2006). Ελληνική θεωρεί την προέλευση του Ινδικού kīrtimukha και ο Marshall (Svobodová 2018, p. 15, n. 112).
[11]. https://classicalmonuments.tumblr.com/post/181425842768/city-of-labraunda-anatolia-turkey-after-delphi
[12]. Heinz 2013, pl. 60: 3. Το Μαυσωλείο στο Belevi Εφέσου είναι μνημειώδης Ελληνιστικός τάφος υπολειπόμενος κατά το μέγεθος μόνον του Μαυσωλείου Αλικαρνασσού. Προορίζετο γιά τον Αντίγονο τον Μονόφθαλμο (β. 323-301 π.Χ.) ή τον Λυσίμαχο (β. 323-281), πιθανώς δε χρησιμοποιήθηκε επίσης εν συνεχεία γιά τον Σελευκίδη Αντίοχο II Θεό (β. 261–246 π.Χ.) π.Χ.
[13]. Faccenna and Salomon 2007, fig. 1.
[14]. Zin 2020, fig. 1; Zin 2018, fig. 7. Πρόκειται για λεπτομέρεια από το ανάγλυφο: Gandhara, Sikri, Lahore Museum, no. 1277. Στα ανάγλυφα που απεικονίζουν, για παράδειγμα, τις θείες οντότητες nāgarāja Kālika, που αναδύθηκαν από τον ποταμό Nairañjanā για να επαινέσουν τον Bodvisattva στην διαδρομή του πρός την φώτιση, τα πνεύματα nāga φαίνονται να στέκονται μέσα σε ένα φρέαρ του οποίου η παρουσία σηματοδοτείται από στόμιο εκροής ύδατος σχήματος λεοντοκεφαλής, κατά το αρχαιο-ελληνικό πρότυπο. Οι λεοντοκεφαλές, υιοθετούμενες στην κλασική Ελληνική αρχιτεκτονική σε στόμια για την αποστράγγιση ομβρίων ιερών και κτισμάτων εν γένει, εδώ χρησιμοποιούνται με παράλληλη σκοπιμότητα να μας υποβάλλουν / υπαινιχθούν την ύπαρξη του υδάτινου στοιχείου το οποίο με την σειρά του συνδέεται με τα θεία όντα naga του Βουδισμού ..
[15]. Pons 2014, p. 77; Koizumi 2011, p. 309, pl. 216.
[16]. Bopearachchi 2011.
[17]. Bopearachchi 2011, fig. 1.
[18]. Bopearachchi 2011, p. 357. Για το θέμα βλέπε και Tanabe 2005; 2019!
[18a]. Katsumi Tanabe 2008, fig. 9. BM 1880.29. Gandhara School, Kushan, 2/3 αι. μ.Χ.
[19]. Hameed et al. 2017; Nakamura and Okazaki 2016, p. 39, fig. 29.
[20]. Rahmaan 2017. Το Kanjur είναι μια πορώδης μορφή ιζηματογενών πετρών χρησιμοποιούμενων στην Gandhara.
[21]. Ο Αγγλικός όρος είναι diaper masonry, βλ. https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/0c/Masonry_wall_-_Southern_Face_of_Zar_Dheri_Stupa.jpg/1280px-Masonry_wall_-_Southern_Face_of_Zar_Dheri_Stupa.jpg.
[22]. Saeed and Khan 2001.
[23]. Bivar 1996, fig. 4.
[24]. cornis = κορωνίς / γείσο / Προκατασκευασμένα γύψινα περιμετρικής τοποθετήσεως.
[25]. Nishioka 2001, pl. 9, nos. 1.3; S 114, S 13, S 85.
[26]. Faccenna 2005, p. 96, n. 10.
[27]. Waldner 2020, p. 90, fig. 17 b. Κατά μία άποψη πρόκειται για μαυσωλείο της Αρσινόης IV, αδελφής της Κλεοπάτρας Φιλοπάτορος.
[27a].
[28]. Η στούπα Dharmarajika, αναφερόμενη επίσης ως η Μεγάλη Στούπα στα Taxila, είναι μια βουδιστική στούπα κοντά στην προαναφερθείσα θέση του Πακιστάν, χρονολογούμενη από τον δεύτερο αιώνα μ.Χ. που κτίστηκε για να στεγάσει λείψανα οστών του Βούδα.
[29]. Faccenna 2005, p. 99.
[30]. Faccenna 2005, p. 99, n. 13. Παράδειγμα από την Ρώμη αποτελεί ο Τάφος των Στεφάνων, που χρονολογείται στα μέσα του πρώτου αι. π.Χ. Το λοξό στήριγμα ή βραχίων υιοθετείται σε οκτάγωνα κτίρια, όπως στο Οκτάγωνον της Εφέσου του ύστερου πρώτου αι. π.Χ. - όπου υπάρχουν ενδιάμεσες εσοχές και άνθη λωτού μαζύ με λεοντοκεφαλές. Ανάλογο είναι το παράδειγμα του Πύργου των Αέρηδων στην πλάκα, όπου την σίμη κοσμούσαν ανάγλυφες λεοντοκεφαλές με καθαρά διακοσμητικό ρόλο, χωρίς καμμία χρηστικότητα, καθώς δεν χρησιμοποιούνταν ως υδρορροές. Την περίσταση κάλυπτε μαρμάρινη οροφή, όπου τα φατνώματα κοσμούνταν με ρόδακες και άνθη (Ντόουσον 2008).
[31]. Fergusson and Burgess 1880, p. 536.
[32]. Texier and Pullan 1865, pl. I.
[33] Στις στενές πλευρές των ναών - πρόσθια και οπίσθια πλευρά - ο τριγωνικός τοίχος λεγόταν ‘τύμπανο’ (επίπεδο) του αετώματος το οποίο και περιβαλλόταν με γείσο (προεξοχή). Οι αρχαιότεροι ναοί είχαν μία μόνον πρόσοψη, συνεπώς και ένα μόνο αέτωμα.
[33a]. Fergusson and Burgess 2013 [1880], pp. 523-524, pl. XCVL: 5.
[34] Fergusson and Burgess 1880, p. 515; DeCaroli 2000, pp. 262, 271.
[35] Anandajoti Bhikkhu.
[36]. DeCaroli 2000, p. 271. Στα σπήλαια Kizil επίσης περιλαμβάνονται απεικονίσεις του Ηλίου αντλούντες από Ελληνικά υποδείγματα (Tianshu Zhu 2003; Liu Xin 2019). Άλλωστε το γκροτέσκο ύφος της Αλεξανδρινής τέχνης και οι δημοφιλείς αναφορές σε σκελετούς - κρανία διαχύθηκαν ευρύτερα, όπως αποδεικνύει απεικόνιση κρανίου στο ακολουθούν περιθώριο τοιχογραφίας από το σπήλαιο 212 'των ναυτικών' (Kizil) ζωγραφισμένο από αυτόν από την Rumakama (Syria) .. Ακόμη στην στούπα Kanaganahalli (Sannati) υπάρχουσες ανάγλυφες πλάκες φέρουσες παράσταση φανταστικών τεράτων έχουν αποδοθεί σε Ελληνιστική επιρροή (Hema Thakur 2017, p. 175). Στην στούπα Amluk-dara άλλωστε η Αφροδίτη και ο Ηρακλής (AKD 97 and 98) εμφανίζονται ως φύλακες της εισόδου! (Olivieri and Filigenzi 2018).
[36a]. Rajesh Kumar Singh 2020.
[37]. Fergusson and Burgess 1880, p. 278.
[37a]. Rajesh Kumar Singh 2020.
[38] Fergusson and Burgess 1880, pp. 85-86, n. 3. Για άλλους Σειληνούς στην αρχαία Ινδική τέχνη βλ. n. 1 στην σελ. 86 ό.π.
[39] Fergusson and Burgess 1880, p. 82, p. I : 4; Katak_Rani_Ka_Nur_relief.jpg.
[40]. http://media.vam.ac.uk/collections/img/2006/AY/2006AY0595_2500.jpg. Collections of V&A Museum: http://collections.vam.ac.uk/item/O115212/copy-of-painting-inside-the-oil-painting-none/.
Αυτή η σκηνή τοποθετείται σε ένα βραχώδες, καταπράσινο τοπίο. Απεικονίζονται πέντε γυναίκες στο κέντρο, μερικές από αυτές κρατούν προσφορές στα χέρια τους. Οι δύο στο κέντρο και μία στην δεξιά πλευρά φορούν περίτεχνα φορέματα και κοσμήματα, είναι δηλαδή πλούσιες γυναίκες που φέρουν προσφορές στο ιερό.
Κάτω από αυτές στην κάτω αριστερή γωνία υπάρχει μια ομάδα τεσσάρων καθισμένων παιδιών που παίζουν ένα παιχνίδι και υπάρχουν δύο ακόμη παιδιά στην δεξιά πλευρά που παίζουν με μπαστούνια. Πάνω από αυτά στην επάνω δεξιά γωνία υπάρχει ένα παχουλό πνεύμα που πετά προς το ιερό, μεταφέροντας δώρα και στην επάνω αριστερή γωνία είναι δύο άντρες που είναι πιθανότατα να είναι Brahmakayikas, θεοί από τον δεύτερο κόσμο του Brahma, καθώς φορούν απλά ρούχα όπως αυτό του ασκητή. Ζωγραφικό έργο προερχόμενο από το αριστερό παρεκκλήσι μέσα στο σπήλαιο 2. Το παρεκκλήσι είναι αφιερωμένο στο ζεύγος των Yaksha: Hariti και Kubera που απεικονίζονται επί λίθου στο κέντρο. Και στις δύο πλευρές της λίθινης απεικονίσεως υπάρχουν πίνακες στους τοίχους, από τους οποίους αυτός είναι ένας. Οι πίνακες απεικονίζουν τους επισκέπτες να παίρνουν προσφορές στο ζεύγος Yaksha.
[41]. Την άποψη για την ύπαρξη Ελληνικών και Ρωμαϊκών επιρροών σε έργα της Ajanta έχει υποστηρίξει και η γνωστή καλλιτέχνις Christiana Herringham η οποία ασχολήθηκε με την αντιγραφή των έργων της Ajanta στις αρχές του εικοστού αι. (Parimoo et al. 1991, p. 35; Herringham 1998). Άλλωστε στο σπήλαιο 19 σημειώνεται (Om Datt Upadhya 1994, pp. 110, 221) η υιοθέτηση του Ιωνικού κυματίου (egg and dart), ενώ την ίδια άποψη υποστηρίζει και ο Fischer-Hansen (Fischer-Hansen 1988, p. 144), αναφέροντας επί λέξει: "In the Gandhāra reliefs Greek mouldings such as bead - andreel and egg - and - dart are used frequently, and the vine scroll is one of several Hellenistic ornamental motifs". Όσον αφορά στην γλυπτική η carolinarh σημειώνει: ". . τα πιο διάσημα σπήλαια της Ajanta είναι τα Chaityas 19 και 26, τα οποία είναι γεμάτα από ωραίες και κομψές ανθρώπινες μορφές, στις οποίες παρατηρείται συχνά η τριπλή κάμψη που δίνει διαφορετική κλίση στην κεφαλή, στο στήθος και στα πόδια τους. Αυτή είναι μια εικόνα που παραπέμπει στην ελικοειδή - σιγμοειδή μορφή του σώματος στα ελληνικά γλυπτά του Πραξιτέλους και ονομάζεται θέση tribhanga στις κλασικές πραγματείες της ινδουιστικής αισθητικής (carolinarh 2018). Επιπρόσθετα σε άρθρο της UNESCO σημειώνεται σχετικά: "Οι τοιχογραφίες είναι ζωγραφισμένες σε αυτό που έμελλε να αποτελέσει ένα ύφος χαρακτηριστικό της Ινδικής υποηπείρου, αλλά με ορισμένα στοιχεία όπως η χρήση της προοπτικής, του επιχρίσματος από ασβέστη και της όψεως τριών τετάρτων των μορφών, τα οποία υποδηλώνουν μιάν Ελληνιστική (Αρχαία Ελληνική) επιρροή" (https://en.unesco.org/silkroad/content/cultural-selection-silk-roads-legacy-ajanta-cave-paintings). Υιοθέτηση του κυματίου έχει εντπιστεί και στο σπήλαιο 19 της Ajanta (Om Datt Upadhya 1994, pp. 110, 221). Επίσης ο Stoneman (Stoneman 2019, pp. 459-460) διατύπωσε την άποψη ότι: Κατά τη γνώμη μου, οι πίνακες στο Ajanta θα μπορούσαν να ήταν φτιαγμένοι από έναν Έλληνα (Μακεδόνα) παρατηρώντας με προσήλωση τη ζωή των Ινδιάνων γύρω του. Αναλόγως ο Vincent Smith το 1889 υποστήριξε ότι η τέχνη του Ajanta ήταν αδύνατη χωρίς την ελληνική επιρροή, ενώ ταυτόχρονα είχε χαμηλή γνώμη για την ποιότητά της (Stoneman 2019, p. 432, n. 24).
[42]. Maharastra State Gazetteers, Government of Maharastra, Aurangabad District (revised edition), 1977. Ajanta.
[43]. Nimmo 2016, p. 11. Βλ. επίσης την εικόνα: <http://www.indian-heritage.org/painting/ajanta/celng9.jpg>.
[44] Αυτός ο πίνακας διακοσμούσε την οροφή του κύριου ιερού στο εσωτερικό του σπηλαίου 2 στην Ajanta. Διαθέτει ρόδακα λωτού στο κέντρο από τον οποίο εκκινούν ομόκεντρες ζώνες. Κάθε ζώνη διαθέτει διαφορετικό σχέδιο στο εσωτερικό. Αμέσως μετά τον ρόδακα απεικονίζονται τρεις κύκλοι απλού χρώματος και μετά ένας κύκλος με διαφορετικούς τύπους ανθέων. Ακολουθούν δύο ακόμη απλοί δακτύλιοι και εν συνεχεία μια μεγάλη ζώνη ασπρόμαυρων γεωμετρικών σχεδίων. Αυτή η ζώνη περιβάλλεται από τρεις απλούς δακτυλίους. Στις τέσσερεις γωνίες ευρίσκονται μικροί νάνοι με γλυκά πρόσωπα και μεγάλες κοιλιές. Πετούν προς το Βούδα και φέρουν στα χέρια τους προσφορά δίσκων με άνθη, περιβάλλονται δε από νέφη. Το αντίγραφο φυλάσσεται στο V & Museum (Museum number:
IS.139-1885, http://collections.vam.ac.uk/item/O117822/copy-of-painting-in-the-painting-none/).
[45]. Dalrymple 2014. Ανάλογες απόψεις υπεστήριξε και ο Glancey (Glancey 2015), γράφοντας χαρακτηριστικά: 'Όπως και τα έργα αρχιτεκτονικής του 1ου αιώνα μ.Χ., αυτοί οι πίνακες έδειξαν αξιοσημείωτη συγγένεια με την κλασική ελληνική τέχνη'.
[46]. Βλ. και: Cultural Selection: The Silk Roads Legacy of the Ajanta Cave Paintings (UNESCO, https://en.unesco.org/silkroad/content/cultural-selection-silk-roads-legacy-ajanta-cave-paintings).
[47]. Inv. nos.: MG 19157, https://l.facebook.com/l.php?u=https%3A%2F%2Fdepts.washington.edu%2Fsilkroad%2Fmuseums%2Fmg%2Fhadda.html%3Ffbclid%3DIwAR3EkYq5y-1xnQAY1bVaoU6UYLbq3AzuKLgGxH1d6ertH5OnbJLJ55pdoGs&h=AT0scHuhAoTF5RtNJLQUTa_SVDjeMu0IndBRyXgPsSRq1InXk9qmbdRGdOZzVqI2YfCLgPXNvUTYJPtN7U582yk1TUAiBTkyJUQWRGsePO0NeoH14VDTE_iQBwGpd7-IUDpG71FldKSUbwMkxuGO&__tn__=-UK*F.
[47a]. Zhang He 2019, fig. 39.
[48]. Deshpande 1973, pl. XI. Το αντίγραφο φυλάσσεται στο V & Museum (Museum number: IS.138-1885, http://collections.vam.ac.uk/item/O119016/copy-of-painting-inside-the-oil-painting-none/)
[49]. Deshpande 1973, p. 1; Parimoo, Deepak Kannal, Shivaji Panikkar, Jayaram Poduval, and Sharma 1991, p. 19.
[50]. Right shrinelet (right to the sanctum), left to the Buddha. Derivative work on 19th century copy of 1st century BCE to 5th century CE Ajanta Cave 2 painting Hariti and Kubera.jpg
[51]. Schnabel 2016. Έργα του ζωγράφου / γλύπτη είναι εμπνευσμένα από την εικονογράφηση των σπηλαίων Ajanta και εκτίθενται στο Dallas Museum of Art. Βλ. σχετικώς και: <https://collections.dma.org/artwork/5333280>.
[52]. Zin 2015, p. 380, fig. 1, n. 6. Βλέπε επίσης και τις fig. 2, 3 για απεικόνιση του vidusaka, χαρακτήρα σχετιζομένου ή και προερχομένου από τον μίμο της Ελληνιστικής περιόδου.
[53]. Wikipedia Commons.
[54]. Schlingloff 2011, pp. 347-350, fig. 19; Derrett 2006.
[58]. Carus 1902.
[58a]. Victoria & Albert Museum no. IM 172-1926
[59]. Kuwayama 2002; Kuwayama 2007, p. 202, n. 1; Sengupta 2021, n. 17.
[60]. Johnson 1996.
[61]. Clark Reeder 1992, p. 268; Savvides 2021, p. 397.
[62]. Παράβαλλε επίσης το κυκλικό ταφικό μνημείο γνωστό ως Ηρώον του Κινέα στα Τάξιλα με την αρχαιότατη επιγραφή του 300 π.Χ. και το Φιλίππειον στην Ολυμπία (Invernizzi 2011, fig. 12), <https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=407409777698918&id=100052896971032&__cft__[0]=AZVQHb9r-kNRRIE73w--Xafyzaz8CuzshAYhvc03WkVmUr5ntaunDBdfljyR7OwQYnXkZABcuUXngvD8e0UTB4bSgsUhBnThjKeJ979lHUopjdTODz7qLHKQmqR_ztEsTX0&__tn__=%2CO%2CP-R>!
[63]. Βλ. εκπαιδευτικό υλικό του MIT ( http://web.mit.edu/course/21/21h.405/www/AugustusAndHadrian/augustus_archi.html?fbclid=IwAR0TgLcbNqJiEcA5iWVPr3_ktL240wG2kVM1zB4ny3LpgfkOlzpbZmGRd7U).
[65]. Haynes, Peverett, Rienjang 2020, fig. 8.
[66]. Srinivasan (Faccenna) 2007, fig. 7.14.
[70]. Olivieri and Filigenzi 2018 (https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=pfbid02MP9qxmtohuPyqqX9ohhUfJH8f2ZpgTgBDTujKpQoU2FmAb3c2vUFwraAqPa6WHcAl&id=100052896971032&__cft__[0]=AZWgTJZwqTdVpLV0xMa8EsAVO2-dpIfTZGx6lfIn08R_0J7qk9ezHjwgb0QioE7CNb9i9H_CheP5HERb1Zvji7TP9nK5wRCC7gqZ_VWNAdpZmQ&__tn__=%2CO%2CP-R).
[72]. Coloru, Lori, Olivieri 2021, n. 4.
[74]. Émblema, plaster, Termez (after Leriche 2015, fig. 24).
[80]. Olivieri 2022, p. 171.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου