BUY NOW

Support independent publishing: Buy this book on Lulu.

Σάββατο 23 Οκτωβρίου 2021

Indian Bodhi-Tree or Ivy Scroll in Gandharan Art

 Ινδική Ιερά Συκή & Κισσός στην Γανδαρινή Τέχνη: Ελληνική συσχέτιση;

Το διακοσμητικό θέμα των φύλλων του Ινδικού δέντρου Bodhi (ιερά συκή, ficus religiosa, Bodhi tree ή pippal) έχει συχνά παραβληθεί ή και ταυτισθεί με αυτό των φύλλων κισσού. Όπως προκύπτει από σχετική περιγραφή του Foucher, αναφερόμενη στο δημοφιλές διακοσμητικό θέμα βλαστοσπειρών της Gandhara, υπάρχει μιά ευδιάκριτη ομοιότητα μεταξύ των καρδιόμορφων φύλλων αυτού του Γανδαρινού στοιχείου και εκείνων του κισσού, δυστυχώς όμως ο ερευνητής αναγνώρισε εσφαλμένα αυτό το διακοσμητικό ως το ινδικό δέντρο Bodhi. Έκτοτε η εσφαλμένη ταυτοποίησή του έγινε ευρέως αποδεκτή και ακολουθήθηκε από σχεδόν όλους τους μελετητές που ασχολήθηκαν με την τέχνη του πολιτισμού του Ινδού, αφ' ενός, και της Gandhara αφ' ετέρου![1]
The decorative theme of the leaves of the Indian Bodhi tree (sacred fig, ficus religiosa, Bodhi tree or pippal) has often been compared or identified with that of the ivy leaves. According to a description by Foucher, referring to the popular Gandhara sprout ornament, there is a striking resemblance between the heart-shaped leaves of this Gandhari element and those of ivy, but unfortunately the researcher mistakenly identified this ornamental tree as the ornamental one. Since then its misidentification has been widely accepted and followed by almost all scholars who have dealt with the art of Indian culture, on the one hand, and Gandhara, on the other! [1]

Διάφοροι τύποι αναγλύφων & συνθέτων Μυκηναϊκών χανδρών (θολωτός τάφος Μενιδίου ΥΕ ΙΙΙb)[2]
Κνωσσιακό δισκάριο MS 249

Ωστόσο, η αξιοσημείωτη διαφορά μεταξύ των καρδιόμορφων φύλλων του κισσού και αυτών του ινδικού δέντρου Bodhi βρίσκεται στο σχήμα της άκρης. Στο πρώτο αυτή είναι ομαλή κυρτή ενώ στο δεύτερο εμφανίζεται σαφώς πριονωτή ή οδοντωτή.[3] Αξίζει να σημειωθεί ότι η διακόσμηση με καρδιόσχημα φύλλα κισσού απαντά στην Μυκηναϊκή Ελλάδα αλλά και παλαιώτερα στην Μινωική Κρήτη (ιερός κισσός) της ΜΜ ΙΙ άν όχι από την ΠΜ ΙΙΙ.[4]
However, the remarkable difference between the heart-shaped leaves of ivy and those of the Indian Bodhi tree is in the shape of the edge. In the first it is smoothly convex while in the second it appears clearly serrated or serrated. [3] It is worth noting that the decoration with heart-shaped ivy leaves is found in Mycenaean Greece but also earlier in Minoan Crete (sacred ivy) of Middle Minoan II if not from Early III. [4]

Θραύσμα αγγείου του πολιτισμού Harappa με το φύλλο της ιεράς συκής[5]

Μεταξύ των θεμάτων τα οποία διακοσμούν τα καλλιτεχνήματα της Βακτρίας – Μαργιανής περιλαμβάνεται και αυτό του φύλλου της ιεράς συκής (Ficus religiosa), το οποίο ξεχωρίζει διότι θεωρείται ως κατ’ εξοχήν συνδεόμενο με τον πολιτισμό της κοιλάδας του Ινδού.[6] Το θέμα αυτό έχει ευρεθεί όμως και σε σκήπτρο ανασκαφέν από βασιλικό τάφο της Αβάριος (El-Dabca),[7] όπου ανευρέθη επίσης ξίφος διακοσμημένο με το τυπικό Μινωικό θέμα των ‘εφαπτομένων σπειρών’.[8] Οι συσχετίσεις μεταξύ BMAC, Ινδού και Μινωικής Κρήτης καθίστανται εντονώτερες και αξιομνημόνευτες από το γεγονός ότι το ιδιόρρυθμο φύλλο της ιεράς συκής συναντάται εγχάρακτο και σε Κρητικά δισκάρια.[9]
Among the themes that decorate the works of art of Bactria - Margiani is that of the leaf of the sacred fig (Ficus religiosa), which stands out because it is considered to be eminently associated with the culture of the Indus Valley. [6] However, this theme has also been found in a scepter excavated from the royal tomb of Avarios (El-Dabca), [7] where a sword decorated with the typical Minoan theme of ‘tangential spirals’ was also found. [8] The correlations between BMAC, Hindu and Minoan Crete are made more intense and memorable by the fact that the peculiar leaf of the sacred fig is also engraved on Cretan discs. [9]

Αγγείο BMAC στεατίτου με διακόσμηση φύλλων ιεράς συκής[10]

Συμπερασματικά,[11] εφ' όσον ο κισσός συμβολίζει τον θάνατο[12] και τον Διονυσιακό παράδεισο, μπορεί να συμβολίζει επίσης τη Βουδιστική μεταθανάτια ζωή και τον παράδεισο, δηλ. αυτόν του παραδείσου Trāyastrimśa που συσχετίζεται συχνά με ένα άλλο φυτό του Διονύσου, την άμπελο. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η σειρά του καρδιόμορφου σχεδίου ή της καρδιάς του κισσού χρησιμοποιήθηκαν από τους 'γλύπτες της Gandhara' για να διατυπώσουν τη σκέψη τους για την μετά θάνατον ζωή και να διακοσμήσουν τα ανάγλυφα πλακίδιά τους εντάσσοντάς τα στα ταφικά μνημεία του Βούδα. Η ονομασία 'γλύπτης της Gandhara' σημαίνει, στο άρθρο του Tanabe, όχι μόνον έναν περιοδεύοντα Ρωμαίο λιθοξόο ή τεχνίτη, πλανόδιο ή μόνιμα εγκατεστημένο, που ήταν καλά εκπαιδευμένος στην ελληνορωμαϊκή καλλιτεχνική παράδοση, αλλά και τους απογόνους αυτού του είδους των Δυτικών.[13] Περιττό να πούμε ότι το ίδιο ισχύει και για το διακοσμητικό με φυτικό διάκοσμο βλαστοσπειρών άνευ ή μετά ανθρώπινων μορφών επ' αυτού, το οποίο συμβολίζει τον παράδεισο του Trāyastrimśa.[14]

In conclusion, [11] since ivy symbolizes death [12] and the Dionysian paradise, it can also symbolize the Buddhist afterlife and paradise, i.e. that of the Trāyastrimśa paradise often associated with another plant of Dionysus, the vine. This is why the series of heart-shaped or ivy hearts were used by the 'Gandhara sculptors' to express their thoughts on the afterlife and to decorate their embossed tiles by placing them in Buddha burial monuments. . The name 'Gandhara sculptor' means, in Tanabe's article, not only a traveling Roman stonemason or craftsman, wanderer or permanently settled, well-educated in the Greco-Roman artistic tradition, but also the descendants of this kind of Westerners. [13] Needless to say, the same is true of the ornamental floral arrangement with or without human figures on it, which symbolizes the paradise of Trāyastrimśa. [14]



Φυτικό διακοσμητικό στοιχείο με βλαστόσπειρες κισσού άνευ[15] και μετά ανθρωπίνων μορφών[16]
Διακοσμημένο με βλαστόσπειρες & ερωτικά ζεύγη φύλλο θύρας από σχιστόλιθο (Gandhara)[17]


ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

[1]. Katsumi Tanabe 2019, p. 88.
[2]. Lolling 1880, pl. IV; Nikita 2003, fig. 3.18; Katsumi Tanabe 2019, p. 99.
[3]. Katsumi Tanabe 2019, p. 89.
[4]. Kantor 1945, p. 307.
[5]. Huntington 2014, p. 5.
[6]. Sarianidi, V. 2007; Marcia Nugent 2019, pp. 243-245, nn. 536, 537.
[7]. Sarianidi 2007, p. 48; Bietak 1996, pp. 24-29. Πρόκειται για τον τάφο F/1-m/18-no. 3, στρώμα d/1.
[8]. Bietak 1996, pp. 27-29, fig. 22-8.
[9]. Hallager 1987. Πρόκειται για το δισκάριο KN Wc 26 ευρισκόμενο στην ιδιωτική συλλογή Schoyen Collection (MS 249), αλλά και το δισκάριο ΗΤ Wc 3008 κ.ά.
[10]. Sarianidi, V. 2007, fig. 199. Ο τάφος #2858 της νεκροπόλεως του Gonur περιείχε κυλινδρικό αγγείο μέλανος στεατίτου διακοσμημένο με δύο σειρές "φύλλων pipala" τα οποία κατά τον Σαρηγιαννίδη συμβόλιζαν την γονιμότητα και την μακροζωία.
[11]. Katsumi Tanabe 2019, pp. 103-104.
[12].  Katsumi Tanabe 2019, p. 93. Πράγματι σύμφωνα με την Δαράκη (Daraki) ο κισσός συμβολίζει την σκιά και τον θάνατο, συνδεεται δε ποικιλοτρόπως με τον Διόνυσο.
[13]. Rowland 1956, p. 361.
[14]. Rowland 1956, pp. 353-354, figs. 1, 3-5.
[15]. Museum Guimet AO2985.
[16]. Katsumi Tanabe 2019, fig. 11.
[17]. Museum of Fina Arts, Boston, Charles Amos Cummings Fund, 39.36, <https://collections.mfa.org/objects/19000>.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

https://www.academia.edu/38535586/Indian_Bodhi-Tree_or_Ivy_Scroll_in_Gandharan_Art_A_Misidentified_Cordiform_Floral_Motif_%E3%82%AC%E3%83%B3%E3%83%80%E3%83%BC%E3%83%A9%E7%BE%8E%E8%A1%93%E3%81%AE%E3%82%A4%E3%83%B3%E3%83%89%E8%8F%A9%E6%8F%90%E6%A8%B9%E3%81%82%E3%82%8B%E3%81%84%E3%81%AF%E6%9C%A8%E8%94%A6%E6%B8%A6%E5%B7%BB%E6%96%87_%E8%AA%A4%E3%81%A3%E3%81%A6%E5%90%8C%E5%AE%9A%E3%81%95%E3%82%8C%E3%81%9F%E4%B8%80%E3%81%A4%E3%81%AE%E3%83%8F%E3%83%BC%E3%83%88%E5%BD%A2%E8%91%89%E6%96%87
Katsumi Tanabe. 2019. “Indian Bodhi-Tree or Ivy Scroll in Gandharan Art ─ A Misidentified Cordiform Floral Motif,” Bulletin of the Ancient Orient Museum, pp. 87-111.

https://digi.ub.uni-heidelberg.de/diglit/menidi1880
Lolling, H. G. 1880. Das Kuppelgrab bei Menidi, Deutsches Archaeologisches Institut in Athen 1880


https://www.academia.edu/8029099/Mycenaean_Glass_Beads_Technology_Forms_and_Function_by_Kalliopi_Nikita
Nikita, K. 2003. “Mycenaean Glass Beads: Technology, Forms and Function,” in Ornaments from the Past: Bead Studies after Beck, ed. I. C. Glover, H. Hughes-Brock and J. Henderson, London & Bangkok, pp. 23-37.

https://oi.uchicago.edu/sites/oi.uchicago.edu/files/uploads/shared/docs/HJKVIII.pdf
Kantor, H. J. 1945. Plant Ornament in the Ancient Near East, Chapter VIII: The Decorative
Flora of Crete and the Late Helladic Mainland, Chicago.

Κονιδάρης Δ. υπό έκδ. Ο Πολιτισμός της Βακτρίας - Μαργιανής και οι Ελλαδικές επιδράσεις, Αθήναι.

Sarianidi, V. 2007. Necropolis of Gonur, Kapon.

https://minerva-access.unimelb.edu.au/bitstream/handle/11343/225838/Marcia%20Nugent_PhD%20Dissertation_redacted%20version.pdf
Marcia Nugent. 2019. "Botanic Motifs of the Bronze Age Cycladic Islands: Identity, Belief, Ritual and Trade" (diss. Univ. of Melbourne).

https://www.jstor.org/stable/3248771
Rowland, B. 1956. "The Vine-Scroll in Gandhāra," Artibus Asiae 19 (3/4), pp. 353-361.

Hallager, E. 1987. “The Knossos Roundels,” The Annual of the British School at Athens 82, pp. 55-70.

Bietak, M. 1996. Avaris. The Capital of the Hyksos, British Museum Press.

Huntington, C. “Harappan Seals,” The Huntington Archive, <http://huntingtonarchive.osu.edu/resources/downloads/webPresentations/harappanSeals.pdf> (22 February 2014). 

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ - ΕΜΠΛΟΥΤΙΣΜΟΣ: 231221

Παρασκευή 1 Οκτωβρίου 2021

Vicarello Goblet, 20 BC - 20 AD, Roman

 ΑΡΓΥΡΟ ΚΥΠΕΛΛΟ ΑΠΟ ΤΙΣ 'ΠΗΓΕΣ ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ' (VICARELLO)

Κύπελλο των Πηγών του Απόλλωνος (Vicorello)

Σύμφωνα με το GETTY IMAGES[1] το Κύπελλο Vicarello, τέλη 1ου αι. π.Χ. - αρχές 1ου αι. μ.Χ., είναι ένα αριστούργημα της ρωμαϊκής τέχνης αργυροχρυσοχοΐας το οποίο βρέθηκε βόρεια της Ρώμης στο Vicarello, συγκεκριμένα στις αρχαίες Πηγές του Απόλλωνος (Aquae Apollinares). Εξαιρετικά επεξειργασμένο σε ανάγλυφο απεικονίζει μια πολύμορφη σκηνή με επίκεντρο ένα αγροτικό ιερό του θεού Πριάπου. Έχει τη μορφή ενός τοποσήμου τοποθετημένου επί στήλης. Μια γυναίκα που πλησιάζει από τα δεξιά φαίνεται να τον έφερε στη ζωή αγγίζοντάς τον. Αριστερά ευρίσκονται αναθήματα στον θεό τακτοποιημένα πάνω και γύρω από ένα τραπέζι. Ένας σάτυρος στα άκρα αριστερά και μια μαινάδα στα δεξιά χορεύουν εκστατικά. Δημιουργός Άγνωστος. (Φωτογραφία από Heritage Arts/Heritage Images μέσω Getty Images)

Σύμφωνα με την Dunleavy[2] το κύπελλο το οποίο φυλάσσεται στο Μουσείο Τεχνών του Κλίβελαντ είναι ένα αργυρό κύπελλο εξαιρετικής ποιότητας χρονολογούμενο την εποχή του Αυγούστου. Βρέθηκε στις πηγές στο Aquae Apollinares, στο σύγχρονο Vicarello, και είναι διακοσμημένο σε Ελληνιστικό ύφος με αρκετές ανάγλυφες βακχικές μορφές. Ο Πριάπος, τυλιγμένος σε δέρμα πάνθηρα, κάθεται στην κορυφή μιας στήλης που περιβάλλεται από ένα υπαίθριο ιερό και μοιάζει να έχει ζωντανέψει με το άγγιγμα μιας μαινάδας παραμένων όμως σταθερός στη στήλη του. Η αγροτική σκηνή καθορίζεται από την παρουσία δένδρων και βράχων, ακόμη και το έδαφος εμφανίζεται σκοπίμως ως ανώμαλο, αλλά η στήλη του είναι περίτεχνα λαξευμένη και υπάρχουν πολλά ωραία αγγεία γύρω από το ιερό που μπορεί να έχουν χρησιμοποιηθεί για να χυθούν αφιερώματα στον θεό. Η μαινάδα δίπλα στον Πρίαπο είναι γυμνή, εκτός από κάποιo πτυχωτό ύφασμα στην αγκαλιά της, και καθιστή. Αγγίζει τα γένια του καθώς χύνει τη δική του προσφορά πάνω από τον φαλλό του. Αντίθετα, στην άλλη πλευρά του αγγείου μια άλλη μαινάδα και ένας σάτυρος υπαινίσσονται Βακχική φρενίτιδα καθώς χορεύουν στο σώμα του αγγείου σε έκσταση. 

Η ελληνιστική εικονογραφία όπως είδαμε τόσο στο Κύπελλο Vicarello όσο και στο κύπελλο από τη Βοστώνη, ωστόσο, μόλις στο ρωμαϊκό ρεπερτόριο τα τυπικά μοτίβα της ελληνιστικής τέχνης κορεστούν με τις πολυπλοκότητες του καθορισμού των ρωμαϊκών ιδεωδών, της αρρενωπότητας και του ελέγχου. Ο Πρίαπος[4] αποτελεί έναν χαρακτήρα στο επίκεντρο τέτοιων σχολιασμών.

Η ίδια προσθέτει:[5]
Η μυθολογική πολυτέλεια της σφαίρας των θεών συνδυάζεται πολλαπλά με το αγροτικό στοιχείο και τον αστικό πλούτο, όπως συμβαίνει με το Κύπελλο Vicarello όπου πράγματι ο εισαγόμενος άργυρος και οι Ελληνιστικές μαινάδες παρουσιάζονται μαζύ σε ένα ιταλικό αγροτικό ιερό. 
και:[7]
Χρησιμοποιώντας αυτές τις εικόνες, οι Ρωμαίοι δανείστηκαν πολλά από την Ελληνιστική εικονογραφία όπως είδαμε τόσον στο Κύπελλο Vicarello όσο και σε αυτό από τη Βοστώνη, ωστόσο, ήταν στο Ρωμαϊκό θεματολόγιο που τα τυπικά διακοσμητικά θέματα της Ελληνιστικής τέχνης κορέσθησαν με τις πολυπλοκότητες του καθορισμού των ρωμαϊκών ιδεωδών, της αρρενωπότητας και της εξουσίας. Ο Πρίαπος είναι μια μορφή η οποία ευρίσκεται στο επίκεντρο τέτοιων καθορισμών.

Γιά να σημειώσει επιπρόσθετα:[9]
Αυτό μπορούμε να το δούμε για παράδειγμα στο κύπελλο του Vicarello το οποίο είναι Ρωμαϊκό αντικείμενο φτιαγμένο για ένα Ρωμαϊκό κοινωνικό σκηνικό και με σαφώς Ρωμαϊκό πλαίσιο, ωστόσο οι μορφές ως πρός το πτυχωτό ένδυμά τους και την απαλή απόδοσή τους, επιπρόσθετα δε οι Βακχικοί συνειρμοί δείχνουν επίγνωση της Ελληνιστικής εικονογραφίας. Η εξάπλωση στην εγχώρια σφαίρα και η δημοφιλία των εικόνων των επηρεασμένων από τον Ελληνιστικό πολιτισμό υποβάλλει την άποψη ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν είδαν τον Ελληνισμό τόσον αρνητικά όσον θα μας έκαναν να πιστεύουμε οι συγγραφείς πολλών Ρωμαϊκών κειμένων. Τα διακοσμητικά θέματα φαίνεται να ήταν το ίδιο σημαντικά, άν όχι και περισσότερο, από μια αφηγηματική σκηνή: Γιά παράδειγμα. ένα μικρό κύπελλο στο Παρίσι δείχνει επίσης πολλά από τα θέματα του Κυπέλλου Princeton και του Vicarello όπως μάσκες, αίγες και τον Πρίαπο, όμως αυτά φαίνονται τυχαίως διατεταγμένα και ασύνδετα.

Αργυρό κύπελλο Princeton με Βακχικές σκηνές[11]
 Ορειχάλκινο Βακχικό κύπελλο (Paris, National Library of France)[12]

Περιγραφή του κυπέλλου και σχόλια από τον Cooney[13]

Δεξιά από το λατρευτικό άγαλμα απεικονίζεται τράπεζα που προβάλλει απότομα πέρα από το επίπεδο του ποτηριού, παρέχοντας ένα εξαιρετικό παράδειγμα ψευδαισθήσεως (Illusionism) για την τρίτη διάσταση στο ανάγλυφο, μια τεχνική ιδιαίτερα χαρακτηριστική της Ρωμαϊκής γλυπτικής  αναγλύφου.[15] Η τράπεζα είναι φορτωμένη ακατάστατα με διάφορα αγγεία. Μερικά από αυτά απετέλεσαν αναμφίβολα αναθηματικά δώρα, ενώ άλλα προορίζοντο για την τοποθέτηση προσφορών σε φαγητό ή ποτό. Στην κορυφή του τραπεζιού το ψηλό, λεπτό αντικείμενο με κυκλική κορυφή είναι αναμφίβολα μια βάση με ένα πιάτο για το λιβάνι, ένα τυπικό κομμάτι εξοπλισμού σε κάθε αρχαίο ιερό. Δύο άλλα αγγεία σε κάθε άκρη του τραπεζιού αποτελούν όψιμες μορφές της ληκύθου με ψηλές, λεπτές λαβές, εάν δε οι αναπαραστάσεις τους ήταν πιο λεπτομερείς θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως οινοχόες. Τα χαμηλά αγγεία φαίνεται ότι ήταν κύπελλα πόσεως. Κάτω από το τραπέζι υπάρχουν δύο πολύ μεγάλοι κρατήρες του τύπου που συνήθως προορίζονται για την ανάμειξη οίνου και νερού. Προφανώς οι υπάλληλοι του ιερού ανέμεναν πολλές δωρεές.
Η χορεύουσα μαινάδα και ο σατύρος που εικονίζονται στις δύο πλευρές του ιερού προέρχονται από υποδείγματα παραστάσεων χρησιμοποιούμενων τακτικά σε Ρωμαϊκά ανάγλυφα τον πρώτο αι. π.Χ. και τον επόμενο αι. Θα μπορούσαν να αναφερθούν αναρίθμητοι στενοί παραλληλισμοί και η καταγωγή τους να εντοπιστεί σε σχετικά πρώιμη ημερομηνία στην ιστορία της ελληνικής γλυπτικής. Μια λεπτομέρεια του σάτυρου είναι ασυνήθιστη - δηλαδή, το αντικείμενο που μοιάζει με κορδέλα που κρατά στο εκτεταμένο δεξί του χέρι...

Η τεχνική sfumato: καινοτομία της Ελληνιστικής εποχής


Ανάγλυφο με παράσταση τοπίου όπου απεικονίζεται αγρότης που πηγαίνει στην αγορά περνώντας από ένα άγριο ιερό αρχαϊκού ύφους (Staatliche Antikensammlungen, Μόναχο), 2 αι. π.Χ.[17]

Σημειώστε την τεχνική "esfumatura" στο παρασκήνιο του ανωτέρω αναγλύφου, σε αντίθεση με τις 'ογκώδεις' απεικονίσεις στο προσκήνιο.
Σημειώνεται ότι η Sfumato είναι μια τεχνική της ζωγραφικής που σκοπόν έχει να παράσχει ήπιες μεταβάσεις από το ένα χρώμα στο άλλο. Ο Λεονάρντο ντα Βίντσι ήταν ο πιο διακεκριμένος επαγγελματίας του sfumato, χρησιμοποιώντας την τεχνική σε πολλά έργα, συμπεριλαμβανομένης της Παναγίας των Βράχων και της διάσημης Μόνα Λίζα. Αυτός περιέγραψε το sfumato ως "άνευ γραμμών ή συνόρων, με τον τρόπο του καπνού [= fumo] ή πέρα από το επίπεδο εστιάσεως". Το Sfumato είναι ένας από τους τέσσερεις τρόπους αποδόσεως των χρωμάτων που διατίθενται στους Ιταλούς ζωγράφους της Αναγεννήσεως, μαζί με το cangiante, το chiaroscuro και το unione. .. Η καταγωγή της τεχνικής είναι Αλεξανδρινή, όπως και της chiaroscuro, όμως οι Ιταλοί - σεβόμενοι τον εαυτό τους - αντίθετα με τους σύγχρονους Έλληνες - έσπευσαν να επιβάλλουν Ιταλική ονομασία στις Ελληνιστικές τεχνικές.. [19].

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

[1]. <https://www.gettyimages.com/detail/news-photo/the-vicarello-goblet-late-1st-century-bc-early-1st-century-news-photo/1183117059?adppopup=true>. Cleveland Museum of Art 1966.371.
[2].  Dunleavy 2018, p. 122.
[4]. Σύμφωνα με την Dunleavy οι αναπαραστάσεις του Πριάπου αντανακλούν βασικά χαρακτηριστικά της δομήσεως της Ρωμαϊκής ταυτότητας του άρρενος, συμπεριλαμβανομένης της ισορροπίας μεταξύ της Ρωμαϊκής παραδόσεως και της Ελληνιστικής επιρροής, όπως επίσης μεταξύ επιθετικής  αρρενωπότητας και εκλεπτυσμένης θηλυκότητας (Dunleavy 2018, pp. 6-7.
[5].  Dunleavy 2018, p. 123.
[7].  Dunleavy 2018, p. 139.
[9].  Dunleavy 2018, p. 144.
[11]. Princeton University Art Museum, Cup with Bacchic motifs in high relief, early 1st century A.D.
Roman, Gilt silver, Object Nr. 2000-356.
[12]. Dunleavy 2018, fig. 63.
[13]. Cooney 1967, p. 41.
[15]. Σύμφωνα με την Mereniuk: Η αναπαράσταση της προοπτικής και του βάθους στα δισδιάστατα καλλιτεχνικά μέσα ήταν μια όψη της αρχαίας τέχνης που είχε πάρει πολύ χρόνο για να εφαρμοστεί σε μεγάλη κλίμακα. Οι απαρχές της σε ιδιωτικά έργα, όπως σε κεραμεικά και τάφους, κατέδειξαν την ελκυστικότητά της στην Ελληνική αριστοκρατία ήδη από την ύστερη αρχαϊκή περίοδο. Στην εργασία της η συγγραφέας παρουσιάζει την αυξανόμενη πρακτική της ακριβούς αναπαραστάσεως του χώρου σε δισδιάστατα έργα, δηλαδή την εφαρμογή του στις διακοσμητικές ζωφόρους των ελληνιστικών μνημείων όπως στο μνημείο του Αιμιλίου Παύλου (Δελφοί) και στην ζωφόρο του Τηλέφου στον Μεγάλο Βωμό του Διός (Πέργαμος), για να καταδείξει τη δημοτικότητά της. Αυτή η δημοτικότητα θα αποδειχθεί περαιτέρω από τη συνεχή χρήση της από τους Ρωμαίους στα δικά τους έργα με ιδιωτικό συμβόλαιο και αναμνηστικά μνημεία μέχρι την περίοδο της αυτοκρατορίας (Mereniuk 2012, p. 1).
[17]. carolinah 2014.
[19]. carolinah 2014.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

https://www.clevelandart.org/art/1966.371?fbclid=IwAR0wElJ3x3vuv6WEd73CaIs0jpaaCeMYVEcdB9aB9CGgO7jYuTWDB0MDnpE

https://www.gettyimages.com/detail/news-photo/the-vicarello-goblet-late-1st-century-bc-early-1st-century-news-photo/1183117059?adppopup=true

https://research-information.bris.ac.uk/ws/portalfiles/portal/190805287/Thesis_submitted_to_library_version.pdf
Dunleavy, K. 2018. "The Image of Priapus Ambiguity and Masculinity in Roman Visual Culture" (diss. Univ. of Bristol). 

https://www.jstor.org/stable/i25152138
Cooney, J. D. 1967. "The Vicarello Goblet," The Bulletin of the Cleveland Museum of Art 54 (2), pp. 36-41.

https://www.academia.edu/2397691/Taking_a_Closer_Look_Representing_Three_Dimensional_Space_in_Hellenistic_Art?auto=download&fbclid=IwAR0VzO-SfjUdpbbUr64uFh3K9khDi_zyg7Gu4LKy0tQWg30Anw6LvEF9CcI
Mereniuk, P. 2012. "Taking a Closer Look: Representing Three-Dimensional Space in Hellenistic Art" (thes. Univ. of Southampton).

https://arsartisticadventureofmankind.wordpress.com/2014/03/23/hellenistic-art/
carolinarh. 2014. “Hellenistic Art, Tag: Alexandria,” in ArS Artistic Adventure of Mankind. A History of Art: Hellenistic Art, <https://arsartisticadventureofmankind.wordpress.com/2014/03/23/hellenistic-art/> (29 September 2021).

https://www.facebook.com/groups/2860601000622059/posts/4785629021452571/?__cft__[0]=AZV06NaiuLL-h9dnkRKrgzH79RcNNaCjJkcjli1oxb8zIhn6FV3bugWzekBBMvqOwzXaOZOjzCxdK5qavqf3JZyKDAwAlvvEf_LhpTWKl1M93krkxSPAsbQ7u9rUPnB0EA29Kr6R0wIRV7DwB2o-Do1OYcWo15pdysv50BDrIkscSw&__tn__=%2CO%2CP-R

ΠΛΕΟΝ ΠΡΟΣΓΑΤΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ - ΕΜΠΛΟΥΤΙΣΜΟΣ: 061021