ΔΙΑΔΟΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟ ΠΛΑΤΩΝΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΜΟΓΓΟΛΙΚΗ ΙΝΔΙΑ (NeoPlatonic Voyaging)
Abstract
Η μελέτη «Διάδοση του Νεοπλατωνισμού στη Μογγολική Ινδία» εξετάζει τη διείσδυση και τον μετασχηματισμό των νεοπλατωνικών ιδεών στο πολιτικό και πνευματικό πλαίσιο της αυτοκρατορίας των Μουγκάλ κατά τον 16ο αιώνα, με έμφαση στη βασιλεία του Ακμπάρ του Μεγάλου. Μέσα από μια συγκριτική ανάλυση φιλοσοφικών, ιστορικών και καλλιτεχνικών πηγών, το έργο διερευνά τον τρόπο με τον οποίο οι νεοπλατωνικές αντιλήψεις περί εκπόρευσης, ενότητας και κοσμικής αρμονίας επηρέασαν τη συγκρότηση της αυτοκρατορικής ιδεολογίας του Ακμπάρ, ιδιαίτερα στο πλαίσιο του προγράμματος Tarikh-i Alfi και της ηλιολατρικής του λατρείας. Το άρθρο αναδεικνύει τη συμβολή του Νεοπλατωνισμού στη διαμόρφωση της αρχής του ṣulḥ-i kull («ειρήνη για όλους»), συνδέοντας την ιδέα αυτή με τη μακρά παράδοση της Pax Mongolica και τις περσικές και ινδουιστικές κοσμολογικές θεωρίες. Παράλληλα, αναλύεται η εικονογραφική αναπαράσταση του αυτοκράτορα ως Σολομώντα, Ματζνούν και Ορφέα, όπως παρουσιάζεται στα Μουγκάλ άλμπουμ, που λειτουργούν ως «δεξαμενές σκέψης» αλληγορίας και φιλοσοφικής ενοποίησης. Η έρευνα, ενταγμένη στη σύγχρονη συζήτηση περί παγκόσμιας Νεοπλατωνικής Αναγέννησης (1450–1650), επισημαίνει τη διαχρονική και διαπολιτισμική σημασία της νεοπλατωνικής σκέψης στη διαμόρφωση μιας οικουμενικής πολιτικής και πνευματικής ταυτότητας στη Μογγολική Ινδία.
Abstract
The study “The Diffusion of Neoplatonism in Mughal India” examines the penetration and transformation of Neoplatonic ideas within the political and intellectual context of the Mughal Empire during the sixteenth century, focusing on the reign of Akbar the Great. Through a comparative analysis of philosophical, historical, and artistic sources, the work explores how Neoplatonic concepts of emanation, unity, and cosmic harmony influenced the formulation of Akbar’s imperial ideology, particularly in relation to the Tarikh-i Alfi project and his solar worship. The paper highlights the contribution of Neoplatonism to the development of the principle of ṣulḥ-i kull (“peace for all”), linking this ideal with the long tradition of the Pax Mongolica and with Persian and Hindu cosmological theories. Additionally, it analyzes the iconographic representation of the emperor as Solomon, Majnun, and Orpheus, as portrayed in Mughal albums that functioned as “think tanks” for allegory and philosophical synthesis. Situated within the contemporary discourse on a global Neoplatonic Renaissance (1450–1650), the study underscores the enduring and intercultural significance of Neoplatonic thought in shaping a universal political and spiritual identity in Mughal India.
Ακμπάρ, ο Μέγας Μουγκάλ, Akbar, the Great Mughal[0]
Στις 23 Νοεμβρίου 1542, ο Ακμπάρ, ο μελλοντικός Μουγκάλ Αυτοκράτορας, γεννήθηκε στο Αμαρκότ. Ο πατέρας του, Χουμαγιούν, είχε ήδη χάσει το βασίλειο που είχε κερδίσει ο Μπαμπάρ, και ο Ακμπάρ πέρασε την παιδική του ηλικία στην εξορία. Ο Χουμαγιούν ανακατέλαβε την Ινδία το 1555, μόνο και μόνο για να πεθάνει σύντομα, και ο νεαρός βασιλιάς έπρεπε να υπομείνει πέντε χρόνια αντιβασιλείας πριν αναδειχθεί. Ξεχωρίζει ανάμεσα στους Ασιάτες ηγεμόνες ως αποφασισμένος ηγέτης και φωτισμένος οργανωτής. Αλλά ο άνθρωπος ήταν ανώτερος από τον βασιλιά. Το ενδιαφέρον του για τη θρησκεία και τη φιλοσοφία, την τέχνη και την επιστήμη είναι διάσημο, αλλά τα διακριτικά γνωρίσματα του μεγαλείου του ήταν η διερευνητική ευφυΐα και η ατρόμητη κρίση που χρησιμοποίησε σταθερά για να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες με τις οποίες ήταν περιτριγυρισμένος. Στόχος του ήταν να ενώσει την Ινδουιστική και τη Μουσουλμανική Ινδία. Παντρεύτηκε μέλη των αρχαίων βασιλικών οικογενειών Ρατζπούτ, και ο Τζαχανγκίρ, ο διάδοχός του, γεννήθηκε από μια πριγκίπισσα Ρατζπούτ. Αξίζει να θυμηθούμε ότι η βασιλεία του συμπίπτει σχεδόν ακριβώς με αυτή της Ελισάβετ της Αγγλίας. Σε μια εποχή που η Ευρώπη εξακολουθούσε να θεωρεί αποδεκτές τις μεθόδους της διαφθοράς, θέσπισε και επέβαλε τη θρησκευτική ανοχή. Αντιμετώπισε τις φρικαλεότητες του Σάτι διακόσια χρόνια πριν το καταργήσει ο Μπέντινκ. Ήταν ο προστάτης της μάθησης και των τεχνών. Η δικαιοσύνη του δεν γνώριζε καμία διάκριση κάστας, θρησκείας ή χρώματος. Αυτός ήταν ο άνθρωπος που, όσο ζούσε, ένωσε την Ινδία σε αμοιβαία υπηρεσία. Η τέταρτη εκατονταετηρίδα από τη γέννηση του Ακμπάρ θα γιορταστεί με μια συνάντηση που θα διοργανωθεί από το Βρετανικό Συμβούλιο, τη Βασιλική Ασιατική Εταιρεία, τον Σύνδεσμο Ανατολικών Ινδιών και την Ινδική Εταιρεία, η οποία θα πραγματοποιηθεί στις αίθουσες της Βασιλικής Εταιρείας στις 23 Νοεμβρίου.
Neo-Platonism[1]
Ο νεοπλατωνισμός (ή Νεοπλατωνισμός) είναι ένας σύγχρονος όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει την περίοδο της πλατωνικής φιλοσοφίας που ξεκινά με το έργο του Πλωτίνου και τελειώνει με το κλείσιμο της Πλατωνικής Ακαδημίας από τον αυτοκράτορα Ιουστινιανό το 529 μ.Χ. Αυτή η μορφή Πλατωνισμού, η οποία συχνά περιγράφεται ως «μυστικιστική» ή θρησκευτικής φύσης, αναπτύχθηκε έξω από το κυρίαρχο ρεύμα του Ακαδημαϊκού Πλατωνισμού. Οι απαρχές του Νεοπλατωνισμού μπορούν να εντοπιστούν στην εποχή του ελληνιστικού συγκρητισμού, η οποία γέννησε κινήματα και σχολές σκέψης όπως ο Γνωστικισμός και η Ερμητική παράδοση. Ένας σημαντικός παράγοντας σε αυτόν τον συγκρητισμό, και ένας παράγοντας που άσκησε τεράστια επιρροή στην ανάπτυξη της πλατωνικής σκέψης, ήταν η εισαγωγή των Εβραϊκών Γραφών στους ελληνικούς πνευματικούς κύκλους μέσω της μετάφρασης που είναι γνωστή ως Εβδομήκοντα. Η συνάντηση μεταξύ της αφήγησης της δημιουργίας της Γένεσης και της κοσμολογίας του Τίμαιου του Πλάτωνα έθεσε σε κίνηση μια μακρά παράδοση κοσμολογικής θεωρίας που τελικά κορυφώθηκε στο μεγάλο σχήμα των Εννεάδων του Πλωτίνου. Οι δύο μεγάλοι διάδοχοι του Πλωτίνου, ο Πορφύριος και ο Ιάμβλιχος, ανέπτυξαν ο καθένας, με τον δικό του τρόπο, ορισμένες μεμονωμένες πτυχές της σκέψης του Πλωτίνου, αλλά κανένας από αυτούς δεν ανέπτυξε μια αυστηρή φιλοσοφία που να ταιριάζει με αυτή του δασκάλου του. Ο Πρόκλος ήταν αυτός που, λίγο πριν το κλείσιμο της Ακαδημίας, κληροδότησε στον κόσμο μια συστηματική πλατωνική φιλοσοφία που από ορισμένες απόψεις πλησίαζε την πολυπλοκότητα του Πλωτίνου. Τέλος, στο έργο του λεγόμενου Ψευδο-Διονυσίου, βρίσκουμε μια μεγάλη σύνθεση πλατωνικής φιλοσοφίας και χριστιανικής θεολογίας που έμελλε να ασκήσει τεράστια επιρροή στον μεσαιωνικό μυστικισμό και τον Αναγεννησιακό Ουμανισμό.[1]
"The first part of the story of Yaśodhara, called 'Jasahara-cariu' , a version of one of the most important Jain tales, by the 15th-century Digambara poet Raidhū," 1400-1499 CE, watercolour on paper, Apabhraṃśa Prakrit, MS Indic beta 1471 (Wellcome Library).
Το τελευταίο τεύχος του The Philosopher παρουσιάζει ένα άρθρο του Jonathan Egid με θέμα «Νεοπλατωνικά ταξίδια». Το Egid παρακολουθεί τη μετανάστευση των νεοπλατωνικών ιδεών από την Αλεξάνδρεια στην Αιθιοπία, την Ισλαμική Κεντρική Ασία και την Αυλή των Μουγκάλ, όπου ήρθε σε επαφή με τη σανσκριτική φιλοσοφία.[5]
NeoPlatonic Voyaging IN INDIA
Επισκόπηση AI
"Neoplatonic voyaging in India" refers to the historical and intellectual movement where Neoplatonic ideas traveled and were adapted in India, particularly during the Mughal era and the "long sixteenth century". This "voyaging" was not a physical journey of individuals, but rather an intellectual one, where Neoplatonic concepts were synthesized with local traditions, seen most notably in Emperor Akbar's solar cult and his universalist ideology.
Key aspects of the "Neoplatonic voyaging" in India:
Intellectual exchange: Neoplatonism traveled from the West to the East through intellectual exchanges between scholars, cosmologists, and antiquarians.
Mughal India as a destination: Mughal India was a significant stage for this movement, with Emperor Akbar's court serving as a hub for avant-garde Neoplatonic intellectuals.
Syncretism of ideas: Neoplatonic thought was not just a direct import but was blended with local traditions, such as Hindu and Zoroastrian ideas, creating a new, universalist ideology.
Akbar's sun project: This is a prime example of the fusion of ideas, where the emperor's solar cult was reframed through a Neoplatonic lens to serve as a universal imperial ideology.
A "Neoplatonic Renaissance": The period from roughly 1450 to 1650 is described as a "global Neoplatonic Renaissance," with a continuum of Neoplatonic thought connecting royal courts from England to India.
Comparison with Western movements: The development in Mughal India is often compared with contemporary movements in Stuart England, showing similar Neoplatonic influences, though expressed differently (e.g., through emblematic fiction in England).
Shared philosophical themes: Scholars continue to explore the similarities and potential influence between Neoplatonism and Indian philosophies, such as the Upanishads, in areas like emanationism and spiritual ascent.
Emperor Akbar + NEO PLATONISM
Επισκόπηση AI
Emperor Akbar was influenced by Neoplatonism, particularly through his philosophical advisers who integrated it with other traditions to create a universal imperial ideology centered on his role as a philosopher-king. This influence is evident in his millennial history project, the Tarikh-i Alfi, which presented him as a messianic savior, and his solar worship project, a cosmic ideology that drew on ancient Neoplatonic traditions. The concept of ṣulḥ-i kull ("peace for all") was also shaped by Neoplatonist ideas blended with the earlier Mongol Pax Mongolica model.
Neoplatonic influence on Akbar's reign
Universal kingship: Neoplatonism, with its idea of emanation from a supreme being, provided a philosophical framework to elevate Akbar to a divine or quasi-divine status, supported by the belief that a wise ruler was a link between the earthly and celestial realms.
Tarikh-i Alfi: This historical chronicle, commissioned by Akbar, marked the end of the Islamic millennium and announced the arrival of Akbar as a new messianic figure. It was a key component in the project to create a new imperial ideology, as discussed in Scholarly Publications Leiden University.
Solar worship: Akbar's public veneration of the sun was a deliberate act, reframed by his Neoplatonist advisors as a universal practice rooted in the Neoplatonic tradition of the sun as the source of all life and knowledge. This practice drew parallels to that of the late Roman emperor Julian, who also had a solar cult.
Ṣulḥ-i kull (Peace for All): This policy of "peace for all" was shaped by Neoplatonist ideas and became the ideological foundation for Mughal rule. It integrated various religious and philosophical traditions under Akbar's authority.
Philosophical and political context
Incorporation of diverse traditions: Neoplatonism served as a cosmological framework that allowed Akbar to incorporate diverse traditions, including Sunni, Shia, Sufi, and Hindu beliefs, into a unified imperial ideology, as explained in Scholarly Publications Leiden University.
Pax Mongolica connection: The political and legal principles of the Mongol ruler Chinggis Khan (yasa) were blended with Persianate akhlāq (ethics) and Neoplatonist philosophy in the Tarikh-i Alfi, forming the basis for ṣulḥ-i kull.
Opposition: Some contemporaries, like the historian Bada'uni, saw these developments as an abandonment of Islamic tradition and a departure from orthodox faith, seeing Akbar as having crossed a line into apostasy.
Ο ΑΥΤΟΚΡΑΤΩΡ AKBAR ΩΣ ΣΟΛΩΜΟΝ, MAJNUN KAI ΟΡΦΕΥΣ..[100]
“Majnun among the animals of the wilderness,” ascribed to Dhanwan. Illustration to Laylā u Majnūn by
Nizami, Mughal, ca. 1590. The Bodleian Library, University of Oxford, Ms. Pers. D 102, p. 65. (Photo: courtesy of the Bodleian Library)
Επισκόπηση AI (The Mughal Emperor as Solomon, Majnun, and Orpheus, or the Album as a Think Tank for Allegory)
Η φράση αναφέρεται σε μια ακαδημαϊκή έννοια, κυρίως από το έργο της Έμπα Κοχ, που διερευνά πώς ο Μουγκάλ Αυτοκράτορας αναπαρίσταται μέσω των αλληγορικών μορφών του Σολομώντα, του Ματζνούν και του Ορφέα στην αυτοκρατορική ζωγραφική των Μουγκάλ στις αρχές του 17ου αιώνα. Αυτός ήταν ένας τρόπος να προβληθεί η δύναμη, η σοφία και η ειρηνική διακυβέρνηση του αυτοκράτορα μέσα από ένα σύνθετο μείγμα ισλαμικής, περσικής και ευρωπαϊκής έμπνευσης εικονογραφίας, με το Μουγκάλ άλμπουμ (συλλογή πινάκων) να χρησιμεύει ως «δεξαμενή σκέψης» για τη δημιουργία αυτών των πλούσιων συμβολικών νοημάτων. Ο αυτοκράτορας απεικονιζόταν ως Σολομών (σοφός ηγεμόνας), Ματζνούν (μια μορφή παθιασμένης αγάπης που γίνεται και δίκαιος βασιλιάς) και Ορφέας (που εναρμονίζει τη φύση και τους ανθρώπους).
Συμβολικές αναπαραστάσεις
Σολομών: Ο ρόλος του αυτοκράτορα ως σοφού, δίκαιου και ισχυρού ηγεμόνα συμβολίζεται από τον βασιλιά Σολομώντα, ο οποίος ήταν γνωστός για τη σοφία και την εξουσία του.
Majnun: Αν και αρχέτυπο τραγικού, παθιασμένου έρωτα στην περσική ποίηση, το Majnun χρησιμοποιήθηκε επίσης στην τέχνη των Μουγκάλ για να αναπαραστήσει τον αυτοκράτορα στον ρόλο του ως δίκαιου ηγεμόνα, με το κοινό στοιχείο να είναι η ειρήνευση των ζώων και να καταδεικνύει πώς οι ισχυροί και οι αδύναμοι μπορούν να συνυπάρχουν ειρηνικά, σύμφωνα με αυτήν την ανάρτηση στο Instagram και το Studocu.
Ορφέας: Ο ελληνικός μύθος του Ορφέα που γοητεύει τα ζώα με τη μουσική του προσαρμόστηκε για να δείξει την ικανότητα του αυτοκράτορα να δημιουργεί ειρήνη και αρμονία μεταξύ των υπηκόων του. Η εικόνα μετέδωσε ότι υπό την κυριαρχία του, οι ισχυροί και οι αδύναμοι μπορούσαν να ζουν μαζί αρμονικά.
Το άλμπουμ ως δεξαμενή σκέψης
Η έννοια του "Άλμπουμ ως δεξαμενή σκέψης" υποδηλώνει ότι τα αυτοκρατορικά άλμπουμ ήταν ένας χώρος όπου καλλιτέχνες και χορηγοί μπορούσαν να αναπτύξουν από κοινού αυτά τα σύνθετα αλληγορικά νοήματα.
Ήταν ένα μέρος για πειραματισμό και δημιουργία νέων ειδών συμβολικής αναπαράστασης, συνδυάζοντας διαφορετικές πολιτισμικές επιρροές για να δημιουργήσουν έργα τέχνης με βαθιά αλληγορικά νοήματα.
The phrase refers to a scholarly concept, primarily from Ebba Koch's work, that explores how the Mughal Emperor was represented through the allegorical figures of Solomon, Majnun, and Orpheus in early 17th-century imperial Mughal painting. This was a way to convey the emperor's power, wisdom, and peaceful rule through a complex blend of Islamic, Persian, and European-inspired imagery, with the Mughal album (collection of paintings) serving as a "think tank" for creating these rich symbolic meanings. The emperor was depicted as Solomon (wise ruler), Majnun (a figure of passionate love who also becomes a just king), and Orpheus (who harmonizes nature and people).
Symbolic representations
Solomon: The emperor's role as a wise, just, and powerful ruler is symbolized by King Solomon, who was known for his wisdom and authority.
Majnun: Although an archetype of tragic, passionate love in Persian poetry, Majnun was also used in Mughal art to represent the emperor in his role as a just ruler, with the shared element being the pacification of animals and demonstrating how the powerful and weak can coexist peacefully, according to this Instagram post and Studocu.
Orpheus: The Greek myth of Orpheus charming animals with his music was adapted to show the emperor's ability to create peace and harmony among his subjects. The image conveyed that under his rule, the powerful and the weak could live together in harmony.
The album as a think tank
The concept of the "Album as a Think Tank" suggests that the imperial albums were a space where artists and patrons could collaboratively develop these complex allegorical meanings.
It was a place for experimenting with and creating new genres of symbolic representation, blending different cultural influences to create works of art with deep allegorical meanings.
Majnun in the Company of Animals in the Wilderness[300]
Μικρογραφία από τη Μογγολική σχολή ζωγραφικής που απεικονίζει τον αυτοκράτορα Χουμαγιούν με τον γιο του, Ακμπάρ, στην Καμπούλ.[400]
Was Akbar’s ideology of Sulh-i-kul inspired by a Hellenistic Greek philosophy?[500]
Νέα ακαδημαϊκή έρευνα υποδηλώνει ότι οι Μουγκάλ επηρεάστηκαν από μια ελληνιστική ελληνική φιλοσοφική παράδοση που ονομάζεται Νεοπλατωνισμός, η οποία ήταν δημοφιλής στις μεγάλες αυτοκρατορίες του ισλαμικού κόσμου τον 16ο αιώνα. Στην Ινδία, αυτό τους βοήθησε να δημιουργήσουν συμμαχίες για μακροπρόθεσμη επιβίωση.
Το 1582-83, ο Μουγκάλ αυτοκράτορας Ακμπάρ ανέθεσε σε μια ομάδα μελετητών να γράψουν ένα ειδικό έργο — μια νέα ιστορία του κόσμου. Το Tarikh-i Alfi ή «Ιστορία της Χιλιετίας», όπως έγινε γνωστό, ήταν για να τιμήσει την πρώτη ισλαμική χιλιετία που σύντομα θα τελείωνε. Ο ιστορικός του Κέιμπριτζ, Σαΐντ Ρεζά Χουσεϊνί, βρήκε αυτό το οκτάτομο έργο στα περσικά ενώ ολοκλήρωνε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο Πανεπιστήμιο Τζαβαχαρλάλ Νεχρού (JNU) στο Νέο Δελχί. Λέει ότι αυτό το πλούσιο έργο, που παραμένει αμετάφραστο, είναι ελάχιστα γνωστό. «Επισκιάζεται εντελώς από το Ακμπαρνάμα (το επίσημο χρονικό του Ακμπάρ, γραμμένο από τον ιστορικό της αυλής του, Αμπούλ Φαζλ)... Το ερώτημα που έθεσα στον εαυτό μου ήταν, γιατί οι Μουγκάλ στην Ινδία έγραφαν μια ιστορία του κόσμου;»
Η απάντηση, όπως συνειδητοποίησε ο Χουσεϊνί λίγο αργότερα, βρισκόταν σε μια φιλοσοφική παράδοση που σάρωσε αυτοκρατορίες σε όλο τον κόσμο και ιδιαίτερα στον ισλαμικό κόσμο τον 16ο αιώνα, και είχε τις ρίζες της στην ελληνιστική Μεσόγειο. Ο νεοπλατωνισμός, όπως ονομάστηκε, ήταν ένα ρεύμα της πλατωνικής φιλοσοφίας που συνέλαβαν Έλληνες φιλόσοφοι των πρώτων αιώνων μ.Χ., όπως ο Πλωτίνος, ο Πορφύριος, ο Πρόκλος και ο Ιάμβλιχος. Η φιλοσοφία ήταν ιδιαίτερα ελκυστική για τους ηγεμόνες που κυβερνούσαν εξαιρετικά διαφορετικούς πληθυσμούς και τους επέτρεπε να βρουν δικαιολογία για την εξουσία τους σε κάτι που δεν είχε τις ρίζες του σε κάποια συγκεκριμένη θρησκεία.
Η αυτοκρατορική πολιτική του Ακμπάρ συχνά θεωρείται ως το πρώτο βήμα προς τον σύγχρονο κοσμικό χαρακτήρα. Πιο πρόσφατα, μια ομάδα μελετητών, συμπεριλαμβανομένων των ιστορικών Τζος Γκόμανς, Έμπα Κοχ, Μάθιου Μέλβιν-Κούσκι και Χουσεϊνί, μεταξύ άλλων, κατέδειξε ότι η διάσημη ιδέα του Ακμπάρ για το Σουλχ-ι Κουλ ή «Ειρήνη για Όλους» προέρχεται από αυτό το αρχαίο ελληνιστικό ιδανικό ενός φιλοσόφου-βασιλιά τύπου Αλεξάνδρου.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[0]. Nature volume 150, pp. 600–601 (1942), s.v. Akbar, the Great Mughal, <https://www.nature.com/articles/150600b0#citeas>
Abstract
ON November 23, 1542, Akbar, the future Mughal Emperor, was born at Amarkot. His father, Humayun, had already lost the kingdom won by Babar, and Akbar's childhood was spent in exile. Humayun reconquered India in 1555, only to die, and the boy-king had to endure five years of regency before he came into his own. He stands out among Asiatic rulers as a determined leader and enlightened organizer. But the man was greater than the king. His interest in religion and philosophy, art and science is famous, but the distinguishing marks of his greatness were the questing intelligence and fearless judgment he consistently brought to bear upon the difficulties with which he was surrounded. He set himself to unite Hindu and Muslim India. He married into the ancient Rajput royal families, and Jahangir, his successor, was born of a Rajput princess. It is worth remembering that his reign coincides almost exactly with that of Elizabeth of England. At a time when Europe still found the methods of the rack and stake acceptable, he instituted and enforced religious toleration. He grappled with the horrors of suttee two hundred years before Bentinck abolished it. He was the patron of learning and the arts. His justice knew no distinction of caste or creed or colour. Such was the man, who, while he lived, united India in mutual service. The fourth centenary of Akbar's birth will be celebrated by a meeting arranged by the British Council, the Royal Asiatic Society, the East India Association and the India Society to be held in the rooms of the Royal Society on November 23.
[1]. Internet Encyclopedia on Philosophy, s.v. Neo-Platonism, https://iep.utm.edu/neoplato/
Το πρωτότυπο κείμενο έχει ως εξής:
Neo-platonism (or Neoplatonism) is a modern term used to designate the period of Platonic philosophy beginning with the work of Plotinus and ending with the closing of the Platonic Academy by the Emperor Justinian in 529 C.E. This brand of Platonism, which is often described as ‘mystical’ or religious in nature, developed outside the mainstream of Academic Platonism. The origins of Neoplatonism can be traced back to the era of Hellenistic syncretism which spawned such movements and schools of thought as Gnosticism and the Hermetic tradition. A major factor in this syncretism, and one which had an immense influence on the development of Platonic thought, was the introduction of the Jewish Scriptures into Greek intellectual circles via the translation known as the Septuagint. The encounter between the creation narrative of Genesis and the cosmology of Plato’s Timaeus set in motion a long tradition of cosmological theorizing that finally culminated in the grand schema of Plotinus’ Enneads. Plotinus’ two major successors, Porphyry and Iamblichus, each developed, in their own way, certain isolated aspects of Plotinus’ thought, but neither of them developed a rigorous philosophy to match that of their master. It was Proclus who, shortly before the closing of the Academy, bequeathed a systematic Platonic philosophy upon the world that in certain ways approached the sophistication of Plotinus. Finally, in the work of the so-called Pseudo-Dionysius, we find a grand synthesis of Platonic philosophy and Christian theology that was to exercise an immense influence on mediaeval mysticism and Renaissance Humanism.
[5]. Pasts Imperfect (10.23.25), <https://pasts-imperfect.ghost.io/pasts-imperfect-10-23-25/?ref=pasts-imperfect-newsletter> Το κείμενο στο πρωτότυπο έχει ως εξής:
The latest issue of The Philosopher features an article by Jonathan Egid on "NeoPlatonic Voyaging." Egid traces the migration of NeoPlatonic ideas from Alexandria to Ethiopia, Islamic Central Asia, and the Mughal Court where it came into contact with Sanskrit philosophy. Regarding philosophy in Sanskrit, two scholars have recently provided helpful blogposts on how to study and teach it: Malcolm Keating (Smith College), provides "Advice for students" hoping to pursue (serious) study in the field. Elisa Freschi (Toronto) explains how she selected texts for her recent course focusing on sources and debates from roughly 500 to 1000 CE; a follow-up post she discusses the views of the three main philosophical schools of that period on "Cognition of the Self."
[100]. Ebba Koch 2011.
[300]. https://art.thewalters.org/object/W.626.266B/
The Walters Art Museum W.626.266B, Majnun in the Company of Animals in the Wilderness
Jalal al-Din Rumi, Maulana (Persian, 1207-1273) (Author), 1073 AH/AD 1663
ink and pigments on thin laid paper (probably Kashmiri) (Manuscripts and Rare Books, Islamic World , Islamic Manuscripts) This folio from Walters manuscript W.626 depicts Majnun in the company of animals in the wilderness.
[400]. Επισκόπηση AI: Η εικόνα είναι μια μικρογραφία από τη Μογγολική σχολή ζωγραφικής που απεικονίζει τον αυτοκράτορα Χουμαγιούν με τον γιο του, Ακμπάρ, στην Καμπούλ.
Η ζωγραφική της Μογγολικής σχολής αναπτύχθηκε κατά την περίοδο της Μογγολικής Αυτοκρατορίας στην Ινδία. Ο Χουμαγιούν ήταν ο δεύτερος αυτοκράτορας των Μογγόλων και ο πατέρας του Ακμπάρ, του τρίτου αυτοκράτορα, ο οποίος θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους ηγεμόνες της δυναστείας.
Ο Χουμαγιούν έφερε δύο Πέρσες ζωγράφους, τον Μιρ Σαγίντ Αλί και τον Αμπντ αλ-Σαμάντ, στην Ινδία, οι οποίοι συνέβαλαν στην ανάπτυξη της Μογγολικής τέχνης. Η ζωγραφική της Μογγολικής σχολής συνδυάζει στοιχεία από την περσική τέχνη με την ινδική παράδοση.
[500]. Adrija Roychowdhury 2023.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
https://www.cambridge.org/core/journals/journal-of-the-royal-asiatic-society/article/new-dawn-in-mughal-india-longue-duree-neoplatonism-in-the-making-of-akbars-sun-project/2F9201CBA26EA5FF779F2C642B997B08
Gommans, J. and Said Reza Huseini. 2024. "New dawn in Mughal India: longue durée Neoplatonism in the making of Akbar's sun project," Journal of the Royal Asiatic Society 34 (2), pp. 455-476.
Jonathan Egid. 2025. "Neoplatonic Voyaging," The Philosopher, <https://www.thephilosopher1923.org/post/neoplatonic-voyaging?ref=pasts-imperfect.ghost.io> (24 Oct. 2025).
https://www.researchgate.net/publication/359829812_Neoplatonism_and_the_Pax_Mongolica_in_the_making_of_sulh-i_kull_A_view_from_Akbar's_millennial_history?fbclid=IwY2xjawNn-H9leHRuA2FlbQIxMAABHp8lQlfZX4DLSLvnYMqXQW31ufeX7DePcgEsHW_t641d5qmtuZPXdVQ_6QQg_aem_0OBVdy5Me5XsOMJX7R3SJA
Gommans, J. and Said Reza Huseini. 2022. "Neoplatonism and the Pax Mongolica in the making of ṣulḥ-i kull . A view from Akbar's millennial history," Modern Asian Studies 56(3), pp. 870-901.
https://www.researchgate.net/publication/269613078_The_Mughal_emperor_as_Solomon_Majnun_and_Orpheus_or_the_album_as_a_think_tank_for_allegory
https://www.academia.edu/7184945/The_Mughal_Emperor_as_Solomon_Majnun_and_Orpheus_or_the_Album_as_a_Think_Tank_for_Allegory
Ebba Koch. 2011. "The Mughal emperor as Solomon, Majnun, and Orpheus, or the album as a think tank for allegory," Muqarnas Online 27(1), pp. 277-311.
https://indianexpress.com/article/research/was-akbars-ideology-of-sulh-i-kul-inspired-by-a-hellenistic-greek-philosophy-8603554/?fbclid=IwY2xjawNn_gBleHRuA2FlbQIxMAABHoHSaS2q4PU8FVSWl26VjP-6dwy3QMkUDzuAEeGMQ-_pLd7sY8eDNcu2pT7R_aem_PvzvLsnlCekVihLUmctEVA
Adrija Roychowdhury. 2023. "Was Akbar’s ideology of Sulh-i-kul inspired by a Hellenistic Greek philosophy?," The Indian Express, <https://indianexpress.com/article/research/was-akbars-ideology-of-sulh-i-kul-inspired-by-a-hellenistic-greek-philosophy-8603554/?fbclid=IwY2xjawNn_gBleHRuA2FlbQIxMAABHoHSaS2q4PU8FVSWl26VjP-6dwy3QMkUDzuAEeGMQ-_pLd7sY8eDNcu2pT7R_aem_PvzvLsnlCekVihLUmctEVA> (24 Oct. 2025).
ΠΛΕΟΝ ΠΡΟΣΦΑΤΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ - ΔΙΟΡΘΩΣΗ: 24.10.2025
researchgate.net/publication/396863966_DIADOSE_TOU_NEO_PLATONISMOU_STEN_MONGOLIKE_INDIA_NeoPlatonic_Voyaging?_sg=bKIoSXvwxa0oAx-afezFxm80jM7frYT2ngxGkMFfxU8LS6juOFgeXgZeIplJQMZ3aRPluY80H7TZbK5SsPdyGViUsDUerG3_KzBk-bXR.dxOXkyA_1167B6ICoC8LpWg0yGpIKnw9POvNJHvdjcHM3M4kuTOTsDv07D5Yx55LNudel3FtnaavOVrg1sxyYA&_tp=eyJjb250ZXh0Ijp7ImZpcnN0UGFnZSI6Il9kaXJlY3QiLCJwYWdlIjoicHJvZmlsZSJ9fQ
ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου