Η ΡΩΜΑΙΑ ΑΥΤΟΚΡΑΤΕΙΡΑ ΙΟΥΛΙΑ ΣΕΒΑΣΤΗ (JULIA DOMNA) ΕΠΙΛΕΓΕΙ ΝΑ ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ ΩΣ ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΗ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ!
Τα Νευρόσπαστα και οι θεατρικές παραστάσεις ήταν της "μόδας" μεταξύ των Ελλήνων όπως τουλάχιστον αναφέρεται από τους Έλληνες και Ρωμαίους συγγραφείς. Για πολλούς το θέατρο νευροσπάστων ήταν το σύμβολο της ανθρώπινης μοίρας. Επιφανείς κλασικοί συγγραφείς, φιλόσοφοι, θεολόγοι και επιστήμονες, όπως ο Πλάτων, ο Μάρκος Αυρήλιος, ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς, ο Ευσέβιος, ο Επίκτητος, ο Φίλων και άλλοι κάνουν συχνές περιγραφές για τις μαριονέτες και τον τρόπο που κινούνταν χρησιμοποιώντας τη λέξη ΄"νευρόσπαστον" συνώνυμη της λατινικής λέξης marionette.
Ο Πλάτων στο βιβλίο του «Οι Νόμοι» κάνει αναφορά στις μαριονέτες λέγοντας: «Ας υποθέσουμε ότι ο καθένας από εμάς είναι ένα "νευρόσπαστο" (κινούμενη φιγούρα) που βρίσκεται στα χέρια των Θεών για τη δική τους διασκέδαση ή επειδή είχαν ένα σοβαρό σκοπό για μας για τον οποίο δε γνωρίζουμε τίποτα. Οι παρορμήσεις που μας κινούν μοιάζουν με κλωστές που τις τραβούν οι θεοί από διάφορες κατευθύνσεις …»
Ο Αριστοτέλης στο σύγγραμμα «Τα Πολιτικά» αναφέρεται στα αγάλματα του Δαίδαλου που είχαν τη μοναδική ιδιότητα στην αγαλματοποιία να έχουν την ικανότητα να κινούνται από μόνα τους.
Ο Οράτιος, ο σατυρικός Πέρσιος Φλάκος, και ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Μάρκος Αυρήλιος αμφιβάλουν για την ελεύθερη βούληση του ανθρώπου συγκρίνοντας τον με νευρόσπαστο.
Οι Ελληνικές μαριονέτες κατασκευάζονταν από τερακότα (ψημένο χώμα - πηλός), κερί, ελεφαντόδοντο ή ξύλο. Οι εξαιρετικές κατασκευές ήταν από ασήμι. https://www.marionette.gr/history.php --------------------------------------------------------------------------------------------------
Σε ένα πρόσφατο έργο αφιερωμένο σε μια εξαιρετική ομάδα διακοσμημένων νευρόσπαστων από τερακότα από τη συλλογή Sambon (Μιλάνο), που χρονολογείται από την ελληνιστική και την ρωμαϊκή περίοδο, σημείωσα ότι ακόμη και για τη λειτουργία και το νόημα των μαριονετών δεν είναι δυνατόν να αγνοηθεί εντελώς η σύνδεση, τουλάχιστον αρχική, με θρησκευτικές τελετές και αποτροπαϊκά αποτελέσματα. Είναι οι ίδιες οι πηγές (Ηρόδοτος, 2.48 in primis) που υποδηλώνουν ότι τα νευρόσπαστα, δηλαδή μορφές με κινητά μέλη που μπορούν να γίνουν αντικείμενα χειρισμού με χορδές, πριν γίνουν ο πλούτος των κουκλοπαικτών και η χαρά των παιδιών, ήταν υποκατάστατα ή αγάλματα των θεοτήτων στις ιερές τελετές [13]. Η διφορούμενη αξία ορισμένων ακροβατικών και ισορροπιστικών κινήσεων, που παλινδρομεί μεταξύ της απλής έννοιας του παιχνιδιού / σχόλης και μιας βαθύτερης (αλλά μερικές φορές δυσνόητης) τελετουργικής και αποτροπαϊκής φύσεως, είναι επιπλέον το ίδιο που η πρόσφατη βιβλιογραφία έχει επαναστέλλεται μεταξύ μιας απλής έννοιας του ludus και μιας βαθύτερης (αλλά μερικές φορές δυσνόητης) τελετουργικής αξίας και αποτροπαϊκό, είναι επιπλέον το ίδιο που η πρόσφατη βιβλιογραφία έχει επίσης αναγνωρίσει για τις κούκλες από τερακότα με κινητά άκρα [14].-
TO ΒΛΕΜΜΑ ΚΑΤΑΜΑΤΑ, H JULIA DOMNA, ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΕΣ - ΑΙΓΥΠΤΙΑΚΕΣ ΝΕΚΡΙΚΕΣ ΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΕΣ & ΟΙ ΧΡΙΣΤΑΝΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ..
Αυτός είναι ο μόνος διατηρημένος αρχαίος πίνακας της αυτοκρατορικής οικογένειας του Ρωμαίου Αυτοκράτορα Σεπτίμιου Σεβήρου. Εδώ, μπορούμε να δούμε την σύζυγό του Ιουλία Δόμνα (Julia Domna) και τους γιους του, Caracalla και Geta, με τα βασιλικά διάσημα. Μετά την δολοφονία του Γέτα για λογαριασμό του Καρακάλλα, η μνήμη του εξαλείφθηκε και το πρόσωπο του πρίγκιπα ξύστηκε (damnatio memoriae). Τέμπερα σε ξύλο. Αποκτήθηκε από την Αίγυπτο το 1932 μ.Χ. Ρωμαϊκή Αίγυπτος, 200 μ.Χ. Εκτίθεται στο Μουσείο Altes στο Βερολίνο, Γερμανία.
-------------------------------------------------------------------
Mathews, T. F. 2021. "The Origin of Icons
-----------------------------------------------------------------
RONDOT 2013:
Κατά τη διάρκεια ενός αιώνα, επίσημες ή μυστικές ανασκαφές στην αιγυπτιακή επαρχία Φαγιούμ έχουν αποκαλύψει σημαντικό αριθμό ξύλινων πινάκων εντός πλαισίου οι οποίοι είναι ζωγραφισμένοι με θεότητες. Σήμερα διαθέτουμε ένα σώμα περίπου πενήντα από αυτούς τους πίνακες, πλήρεις ή αποσπασματικούς. Είναι σύγχρονοι με τις αποκαλούμενες προσωπογραφίες σε μούμιες «Fayoum» και απ' όσο μπορούμε να κρίνουμε, ζωγραφίστηκαν τον 2ο αι. μ.Χ. Αυτοί οι πίνακες είναι πολύτιμοι για την ιστορία της τέχνης γιατί προσφέρουν μιαν εξαιρετική μαρτυρία για την ζωγραφική επί τρίποδος [ΣτΣ: οκρίβας ή καβαλέτο], όπως αυτή ασκούνταν στον ελληνο - ρωμαϊκό κόσμο, και την σημασία της οποίας αντιλαμβανόμαστε χάρη στις κλασικές λογοτεχνικές πηγές (ιδιαίτερα του Πλίνιου του Πρεσβυτέρου) αφιερωμένες στα αριστουργήματα των μεγάλων δασκάλων που έφυγαν από την ζωή. Από τη σκοπιά της αιγυπτιακής αρχαιολογίας, μας αποκαλύπτουν τις βαθιές αλλαγές στην μορφή λατρειών και των τελετουργιών των ναών, αφού αυτές οι ζωγραφιές λειτουργούν με τον τρόπο των εικόνων. Δείχνουν επίσης -και ίσως πάνω απ' όλα- πώς μια θρησκεία τόσον αρχαία όσο η αιγυπτιακή θρησκεία, και με κώδικες αναπαραστάσεως τόσον περιοριστικούς όσο ο φαραωνικός κανόνας, μπόρεσε τελικά να δεχτεί ότι ο Ελληνισμός έφτασε να αλλάξει ριζικά την τριχιλιετή. εικονογραφία των θεών του, μεταμορφώνοντας τον Σόμπεκ σε προφίλ και με το κεφάλι ενός σαυριανού σε γενειοφόρο χαρακτήρα που κρατά τον κροκόδειλο του στα γόνατά του, όπως ο Δίας τον κεραυνό του. Για πρώτη φορά, αυτό το σώμα παρουσιάζεται εδώ με αιτιολογημένο τρόπο, σε έγχρωμη φωτογράφιση (Henri Choimet), καθώς και εικονογραφική περιγραφή και ανάλυση. Έτσι σχηματίζονται πολλά πάνθεον, αυτό της αρχαίας Αιγύπτου τώρα δίπλα σε αυτό των θεών του ελληνορωμαϊκού κόσμου ή ακόμα και αυτό των θεοτήτων που λατρεύονται από ένα έθνος (οι Άραβες των ελληνικών κειμένων;) εγκατεστημένο στην επικράτειά του.
C. Breil, L. Huestegge & A. Böckler. 2022. "From eye to arrow: Attention capture by direct gaze requires more than just the eyes," Attention, Perception, & Psychophysics (2022) 84, pp. 64–75.
----------------------------------- ---------------------------------
Tomoko Isomura, Katsumi Watanabe. 2020. "Direct gaze enhances interoceptive accuracy," Cognition 195, https://www.sciencedirect.com/.../pii/S0010027719302872)
Abstract: Direct-gaze signals are known to modulate human cognition, including self-awareness. In the present study, we specifically focused on ‘bodily’ self-awareness and examined whether direct gaze would modulate one’s interoceptive accuracy (IAcc)—the ability to accurately monitor internal bodily sensations. While viewing a photograph of a frontal face with a direct gaze, an averted face or a mere white cross as a baseline, participants were required to count their heartbeats without taking their pulse. The results showed higher IAcc in the direct-gaze condition than in the averted-face or baseline condition. This was particularly the case in participants with low IAcc at baseline, indicating that direct gaze enhanced the participants’ IAcc. Importantly, their heart rate was not different while viewing the direct gaze and averted face, suggesting that sensitivity to interoceptive signals, rather than physiological arousal, is heightened by direct gaze. These findings demonstrate the role of social signals in our bodily interoceptive processing and support the notion of the social nature of self-awareness.
Keywords: Interoception; Heartbeat; Gaze; Self-awareness
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΟΥΛΙΑΣ ΣΕΒΑΣΤΗΣ ΠΡΟΣ ΕΦΕΣΙΟΥΣ (Souris 2009)
Μπορεί να είναι εικόνα κείμενο που λέει
"*** Ιουλία **Σεβαστή *** Εφεσί[οις]
πάσαις μέν πόλεσιν καί σύνπασι δήμοις *** ε[ύεργεσιών]
Bertolazzi, p. 3
The dominant philosophical thought in Domna’s salon was Neopythagoreanism, a Hellenistic school that, among other things, theorized the cosmic origin of imperial power 17 .
1 ημ.
Απάντηση
Bertolazzi, p. 277
Finally, her decision to let herself die rather than to retire to a private station seems to be quite an unusual one, and makes Domna more similar to an Hellenistic queen, like Phila, rather than to a Roman imperial woman, like Domitia Longina.
......
Bertolazzi, p. 330
Considering the fact that her life was not in immediate danger, her decision to let herself die is quite surprising, and seems to follow Hellenistic customs rather than Roman habits.
...........................
Bertolazzi, p. 331
Domna’s refusal to abandon her royal retinue and to retire to private life provides not only an idea of the great prestige that she had attained during the reigns of Severus and Caracalla, but also a key element in better understanding her complex character. This is her strong Hellenistic cultural background, which makes her a unique imperial woman in Roman history. In fact, she did not limit herself to playing the traditional role of an Augusta, i.e. that of an austere Roman matron, wife of the emperor and, possibly, mother of his children. Rather the contrary, she appears to have been determined to affirm the importance of her oriental lineage since the first stages of her marriage with Severus. L. Septimius Bassianus, the name given to their firstborn son in 188, included the cognomen of Domna’s father, Julius Bassianus. This was the great priest of the Sun-god Elagabal, a member of the Emesene nobility that, during the first century CE, had ruled over the small (but importantly regarded) kingdom of Emesa and formed relationship with other middle eastern dynasties. During the second century, the kingdom lost its independence, but the Emesene elite still maintained prestige and ambitions. ......................................
Bertolazzi, p. 335
It is important to note that she is the first imperial woman who had a group of philosophers gathered around her, and that only Greek individuals are documented members of this group, which could, consequently, be considered a Hellenistic circle.
.......................
Bertolazzi, p. 340
Rather, Domna’s cultural tastes probably had a deep impact on Caracalla’s personality and policies. Besides showing particular attention towards divine matters on his coins, this emperor displayed a great interest for Hellenism. He paid honors to one of Domna’s favorite philosophers, Apollonius of Tyana, and dedicated a shrine to him; he put great effort into imitating Alexander the Great and, finally, tried to marry the daughter of the Parthian king Artabanus V. Ancient historians branded these initiatives as the extravagances of a tyrannical and mentally unstable ruler. They become, nonetheless, understandable when one considers Domna’s cultural background and philosophical preferences. By honoring Apollonius, Caracalla demonstrated sharing his mother’s Neopythagorean view concerning kingship.
......................
Bertolazzi, pp. 340-341
Her final decision to die rather than to retire to private life finds no comparison among Roman imperial women, and seems to recall the suicides of several Hellenistic queens who did not want to be dishonored by losing their royal status.
................................................................
Bertolazzi 2017, p. 341
She represents something more. She seems, in sum, to have been a Hellenistic queen who, in a shrewd and original manner, played the role of Roman Augusta with great success. Bertolazzi, R. (2017). Julia Domna: Public Image and Private Influence of a Syrian Queen (Doctoral thesis, University of Calgary, Calgary, Canada). Retrieved from
https://prism.ucalgary.ca. doi:10.11575/PRISM/26693
https://www.worldhistory.org/Amastris/?fbclid=IwZXh0bgNhZW0CMTAAAR3F7hMZLpQkAeQ0P1tnGfVNWibZOOlGmox6AgRPkk6qaJSUhwvpTnAd_nE_aem_AUoqfuu7e40QqjvPVhe9uXdx_AIFPDGEdEyaQddFIQFm4u_v3SEU0LwSkqHrlPtcVILHScKPU8s5NRnPJW_MT_2D
While Phila, the wife of Demetrius I of Macedon (c. 336 - c. 282 BCE), was the first woman to receive the title basilissa (c. 305/4 BCE), these were the first coins ever to be issued in the name of a queen or any living woman and should thus be interpreted as a bold statement of female authority. It would be remarkable, to say the least, if the Persian Amastris reigned independently – that is, as female sovereign, rather than a king's wife. She was royal by birth, Dionysius had claimed kingship shortly before his death, and Lysimachus had likewise laid claim to kingship. It appears, then, that Lysimachus had arranged for Amastris to rule as queen along the Paphlagonian coast.
............
The First basilissa: Phila, Daughter of Antipater and Wife of Demetrius Poliorcetes
Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΑΠΟΛΛΩΝΑ ΤΥΑΝΕΑ & ΤΟΝ ΒΟΥΔΙΣΜΟ
Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΑΠΟΛΛΩΝΑ ΤΥΑΝΕΑ & ΤΟΝ ΒΟΥΔΙΣΜΟ
The decorative epithet “Damputrasya Danaguptasta” in Prakrit Brahmi inscribed on a gold ring depicts Julia Domna (160 – 217 CE) facing Septimus Severus (193 – 211 CE), the first Roman Emperor from Africa (fig.14).[16]
The facing profile busts common in funerary dedications adopts the style of Roman coinage. The ornamental square serif characteristic of the Gupta script has the flourish of an accomplished scribe in the royal court.
The spectacular jugate ring introduces the Gupta dynastic name as Danagupta, meaning protector or governor of wealth and prosperity. The dedication of the revered relic is by the son of Domna (Damputrasya); commemorative relics as such accrue merit to the devout. In this context, the name appellation Dana and Dana – deva from an earlier inscription from North India describes Bhuti as wealth, prosperity, ornament, andadornment. Since Julia Domna’s two sons had died dreadfully, the self-proclaimed “Son of Domna” could be her grand-nephew, Elagabalus or Heliogabalus (Ηλιογάβαλος) of Emesa (Έμεσα ήτοι σύγχρονη Homs, τέως Σελευκιδική πόλη) , the Roman emperor from 218 to 222. The votive ring was indeed deposited in a stupa reliquary by 222 CE before the decline of Rome started. The intermediaries were assuredly the wealthy Nabataean merchant princes vigorously contributing to the Mahayana mortuary cult. Significantly, the royal mausoleum of Augustus Caesar (63 BCE – 14 CE), erected in 28 BCE by the emperor on the Campus Martius in Rome, is prototypical of the stupa monuments in South Asia.[17]
Elagabalus, her great-nephew, deified Julia Domna; her statue shows her as a priestess inthe Imperial cult with covered head wrapped in voluminous himation draped like a saree (fig.15).The Jamalpur Yakshi holding a sprig near her pudendum restates the suggestive sprig of fruit in Domna’s hand. The lotus and Amrit Kalash pedestal identify the Yakhsi as Sri Devi; the goddess of fertility and nourishment in the afterlife offers her breast in the manner of Isis-Venus(fig.16).[18]
How we comprehend the past in the present depends on our knowledge and understanding of the context they were created. Domna, known as Philosopher Queen, was powerful and influential. Her crossing point with the Buddhist culture occurred when she chose to give up life by starvation. Her mysterious Nirvana, similar to the “Starving Buddha,” described by historians as her inability to deal with disappointments in life, does not give credit to her philosophical acumen or her extensive appeal as a goddess worshipped across the empireunder various local titles.[19]
By birth, Julia Domna of the Emesene dynasty was the eldest daughter of Julius Bassianus, the High Priest of Syrian sun god Elagabalus integrated into the Roman pantheon as Sol (Surya, ΗΛΙΟΣ). The togate Buddha enlightened by the halo resembles Sol Invictus or Invincible Sun in the Roman imperial cult. Chakravartin, the world ruler in the image of the Sun, advocates monotheistic devotion to the God-King worshiped as Vishnu and his Avatars, including the Buddha, in the following Gupta period. Julia Domna admired Apollonius of Tyana (ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΣ ΤΥΑΝΕΥΣ, c.15 – 96CE), the wandering philosopher and magician in India mistaken for Christ and now understood as the teachings of Buddha contemporary to Pythagoras.[20]
“The Life of Apollonius,” commissioned by Domna, was written by Flavius Philostratus (ΦΙΛΟΣΤΡΑΤΟΣ Ο ΑΘΗΝΑΙΟΣ εκ ΛΗΜΝΟΥ), a sophist philosopher in her Inner Circle.[21]
Philostratus combined Pythagorean Neo-Platonism, mystic relation between man and divinities. Domna agreed with his political philosophy, personal ethics, and views on the worship of statues representing deities and the immortal soul in the image of the sun god.
SOURCE: "Buddhist and Gupta Imagery in Conjunction with Rituals and Linguistic Anthropology", Arputharani Sengupta
https://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus%3Atext%3A1999.04.0104%3Aalphabetic%20letter%3DD%3Aentry%20group%3D16%3Aentry%3Ddomna-julia-bio-1&fbclid=IwZXh0bgNhZW0CMTAAAR3ZXTm1Umw_FbUleWRvu4rfSbvYyorO8dyM95ThjDCu9y7tF2-daSOcpFA_aem_AZbNIvNSxQ8Rfki39UfxH_i6ONbeWK4GRFTbEj2oYYKINY9R2438znweiAedO3EQePFcIdUCtCpz7maGw7v4oJgb
A Dictionary of Greek and Roman biography and mythology (William Smith, Ed.), s.v. Domna, Ju'lia: By her commands Philostratus undertook to write the life of Apollonius, of Tyana, and she was wont to pass whole days surrounded by troops of grammarians, rhetoricians, and sophists.
Η ΙΟΥΛΙΑ ΔΟΜΝΑ ΩΣ ΑΘΗΝΑ ΠΟΛΙΑΣ
Στο Βρετανικό Μουσείο φυλάσσεται θραύσμα λευκού μαρμάρου φέρον επιγραφή στην Ελληνική αναφερόμενη στον θάνατο - αυτοκτονία της Ιουλίας Δόμνας λόγω ασιτίας .. (BM reg. nr. 1874,0205.14: A fragment of white marble, broken on all sides with the remains of three lines of Greek inscription. The inscription is a dedication to Julia Domna, wife of the emperor Septimius Severus and erected in her lifetime)
-------------------------------------------------------------------
Julia Domna's use of Athena is apparent in a fragmentary replica of the socalled 'Athena Medici' statue type in Thessaloniki (Figs. 1-2).3 These fragments are well known in studies of the Medici statue type and have additional interest for technical reasons, since they stem from an acrolithic statue.4 The photographs clearly show how the head has the cheeks prepared for the fastening of additional hair. Further, the face has the characteristic features, like the distinctive mouth, of Julia Domna.
Η παραβολή της Ιουλίας Δόμνας με την Αθηνά είναι εμφανής σε ένα αποσπασματικό αντίγραφο του αποκαλούμενου αγάλματος «Athena Medici» από την Θεσσαλονίκη (Εικ. 1-2) . Αυτά τα θραύσματα είναι καλώς γνωστά στις μελέτες αυτού του τύπου αγάλματος (του Medici) και παρουσιάζουν επιπλέον ενδιαφέρον για τεχνικούς λόγους, αφού προέρχονται από ακρολιθικό άγαλμα.4 Οι φωτογραφίες δείχνουν καθαρά πώς η κεφαλή έχει τα μάγουλα προετοιμασμένα για το στερέωση πρόσθετων μαλλιών. Περαιτέρω, το πρόσωπο έχει τα χαρακτηριστικά της Ιουλίας Δόμνας, ιδιαίτερα το στόμα της ... ΠΗΓΗ: Lundgreen 2004
Αναφορικά με την 'ταύτιση' ή παραβολή της Ιουλίας Δόμας με την Αθηνά σημειώνεται ότι η σχετική πρακτική έχει τις ρίζες της στην Ελληνιστική εποχή .. Γιά παράδειγμα αυτό υποδηλώνεται ήδη στην ελληνιστική περίοδο, ένα δε πρώιμο παράδειγμα παρέχεται από τον Καλλίμαχο όπου αυτός αφομοιώνει - ταυτίζει την Βερενίκη ΙΙ (πρίν τον γάμο της) με την Αθηνά ..
Έργα που χρησιμοποιούνται για πορτρέτα, κυρίως γυναικών της αυτοκρατορικής οικογένειας, αποτελούν μια ακόμη κατηγορία «αντιγράφων» θεϊκών εικόνων της Κλασικής περιόδου. Αυτό συμβαίνει με ένα ακρολιθικό άγαλμα σε μέγεθος μεγαλύτερο του κανονικούμε του β' αιώνα μ.Χ. στη Θεσσαλονίκη (Εικ. 20.8). Μόνο το κεφάλι του, το οποίο επανακόπηκε αντιγράφον κεφαλή της Ιουλίας Δόμνας, συζύγου του Σεπτίμιου Σεβήρου (193–211), το δεξί πόδι και το δεξί χέρι σώζονται.37 Το έργο αρχικά απεικόνιζε τον τύπο της Αθηνάς των Μεδίκων, όρθια μορφή που φορά ελαφρύ χιτώνα με άφθονες πτυχές σημειωμένες κυρίως στο δεξί πόδι, που προεξέχει κάτω από τον βαρύ αττικό πέπλο.
Ο τύπος έχει συνδεθεί με πρωτότυπο του Φειδία ή ένός από τους μαθητές του και χρονολογείται γύρω στο 430 π.Χ. Έχει προταθεί ότι αντικατοπτρίζει το χάλκινο άγαλμα της Αθηνάς Προμάχου του Φειδία στην Αθηναϊκή Ακρόπολη.38 Μετά την Αθηνά Παρθένο, η Αθηνά Μεδίκων είναι ο τύπος που προτιμάται περισσότερο για αναπαραστάσεις της θεάς στην Αυτοκρατορική περίοδο στην Ελλάδα, από την οποία προέρχονται εννέα εκδοχές ποικίλου μεγέθους και ποιότητας χειροτεχνίας.
Τα έργα αυτά χρονολογούνται κυρίως στον δεύτερο αιώνα μ.Χ., την εποχή του Αδριανού και των Αντωνίνων, και τα περισσότερα από αυτά προέρχονται από την Αθήνα.39 Η μελέτη της προέλευσης και χρήσης εκδοχών αυτού του τύπου –όπου είναι δυνατόν– έδειξε ότι ενώ μεγάλα έργα που βρίσκονταν σε βίλες και δημόσια κτίρια προέρχονταν από την Ιταλία, αφιερωτικά αγαλματίδια και ανάγλυφα προέρχονταν από την Ελλάδα και ιδιαίτερα από την Αθήνα, πράγμα που σημαίνει ότι το αρχέτυπο υπήρχε ακόμα τον δεύτερο αιώνα μ.Χ. και διατήρησε τον λατρευτικό του χαρακτήρα.40
Το άγαλμα της Θεσσαλονίκης είναι το μοναδικό δείγμα του τύπου με το δεξί χέρι που σώζεται, επιβεβαιώνοντας ότι η θεά κρατούσε ένα δόρυ στο χέρι, καθώς και το μοναδικό που χρησιμοποιήθηκε για πορτρέτο, παρόλο που το άγαλμα ήταν κατασκευασμένο εκ νέου.41
.. ............
Στυλιανός Ε. Κατάκης, 20 Αντίγραφα Ελληνικού Αγαλματίου από την Ελλάδα στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορική Περίοδο
------------------------------------------------------------------------------------------------
p. 630-631
Works used for portraits, mainly of women of the Imperial family, constitute one more class of ‘copies’ of divine images of the Classical period. This is the case with a larger-than-life second-century A.D. acrolithic statue in Thessaloniki (Fig. 20.8). Only its head, which was recut into a portrait of Julia Domna, wife of Septimius Severus (A.D. 193–211), right leg, and right hand survive.37 The work originally portrayed the Athena Medici type, a standing figure wearing a light chiton with an abundance of folds marked mainly on the right leg, which projects beneath the heavy Attic peplos.
The type has been associated with Pheidias or one of his pupils and dated to around 430 B.C.; it has been suggested that it reflects Pheidias’ bronze statue of Athena Promachos on the Athenian Acropolis.38 After the Athena Parthenos, the Athena Medici is the type most favoured for representations of the goddess in the Imperial period in Greece, from which come nine versions of varying size and quality of craftsmanship.
These works are dated mainly to the second century A.D., the age of Hadrian and the Antonines, and most of them come from Athens.39 The study of the origin and use of versions of this type – wherever possible – has shown that while large works located in villas and public buildings came from Italy, dedicatory statuettes and reliefs came from Greece and especially from Athens, which means that the archetype was still in existence in the second century A.D. and retained its cultic character.40
The Thessaloniki statue is the only example of the type with the right hand preserved, confirming that the goddess held a spear in that hand, as well as the only one which was employed for a portrait, even though the statue was recut.41
..............
Katakis 2019.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
https://www.marionette.gr/history.php
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΜΑΡΙΟΝΕΤΑΣ, Θέατρο Μαριονέττας 'Γκότση'
https://l.facebook.com/l.php?u=https%3A%2F%2Fmuse.jhu.edu%2Fbook%2F22479%2Fepub%3Ffbclid%3DIwZXh0bgNhZW0CMTAAAR1dpZd2_YxCXE4tC7ocjGhrukoCooPRiF4cZnuGa0bTgbf2No7caa4ZLxM_aem_AUqH1TrmqDC5IRCRFelCJKINBkTMZwVjwB_E1AXDlOkRva9AUheXr4c3qA1rlercwPzCKs-hIMqA4Y1q4GfJESpo&h=AT0_HPmEiGsDl7ouXBHaikftzZ6f5aRQrcGKGWCjTYkZ5dA2iI29dgBSGmD7ndN92lkDm4PwwuCBJOHeeml5QxT5OYjwJXxWs3n3p9iYc3V5bNA66hsj-lxQrXOZjQRcV8RlPl8jenbEk2wktdYe&__tn__=-UK-R]-R&c[0]=AT04t0XTJvXQJq22ENDgeyWlf2iCW9VFJiPFLeLrnKAo5pIP-bvVn8pNE7nAnJwtvKeieErOu_XrF5yUPbOjzwmxd6Xk4Y11i25bvbZ_Shp3cny341ltt9tNNr10bU2Au-gEqqLl4Ua6Atagv_oxrQzMMT9NRw5tS1mPn_7HOpP3RccBo_oS
https://ancientworldonline.blogspot.com/2024/05/maternal-megalomania-julia-domna-and.htmlhttps://www.jstor.org/stable/45134362