Albrecht Dürer & Hellenistic Art ..

Adam and Eve (1504)[2]

Καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής του, ο Dürer διακατέχονταν από την ιδέα ότι η τέλεια ανθρώπινη μορφή αντιστοιχούσε σε ένα σύστημα αναλογιών και μετρήσεων και μπορούσε να δημιουργηθεί χρησιμοποιώντας ένα τέτοιο σύστημα. Κοντά στο τέλος της ζωής του, έγραψε πολλά βιβλία κωδικοποιώντας τις θεωρίες του, όπως το Underweysung der Messung (Εγχειρίδιο μετρήσεως), που δημοσιεύτηκε το 1525 και το Vier Bücher von menschlichen Proportion (Τέσσερα βιβλία ανθρώπινης αναλογίας), που δημοσιεύθηκε το 1528 αμέσως μετά τον θάνατό του. Η γοητεία του Dürer για την ιδανική μορφή είναι έκδηλη στον "Αδάμ και την Εύα". Ο πρώτος άνδρας και η γυναίκα παρουσιάζονται σε σχεδόν συμμετρικές εξιδανικευμένες στάσεις: ο καθένας με το βάρος στο ένα πόδι (στάση χιασμού), το άλλο πόδι λυγισμένο και αμφότεροι με το ένα χέρι στραμμένο ελαφρά προς τα πάνω από τον αγκώνα και κάπως απομακρυσμένο από το σώμα. Η μορφή του Αδάμ θυμίζει τον ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΟ Απόλλωνα τον λεγόμενο του Belvedere, που ανασκάφηκε στην Ιταλία στα τέλη του δέκατου πέμπτου αιώνα. Τα πρώτα χαρακτικά του γλυπτού έγιναν πολύ μετά το 1504, αλλά ο Dürer πρέπει να είχε δει ένα σχέδιο του. Ο Dürer ήταν απόλυτος δεξιοτέχνης της χαρακτικής μέχρι το 1504: δέρμα ανθρώπου και φιδιού, γούνα ζώων και φλοιός δέντρων και φύλλα αποδίδονται διακριτικά. Το κλαδί που κρατά ο Αδάμ είναι από την τέφρα του βουνού, το "Δένδρο της Ζωής", ενώ το σύκο, του οποίου η Εύα έχει κόψει ένα κλαδί, είναι από το απαγορευμένο "Δένδρο της Γνώσεως". Τέσσερα από τα ζώα αντιπροσωπεύουν την μεσαιωνική ιδέα των τεσσάρων ιδιοσυγκρασιών: η γάτα είναι χολερική, το κουνέλι σαγκουίνι, το βόδι φλεγματικό και η άλκη μελαγχολική.

The following themes in Greater Hippias (Πλάτων: Ἵππίας μείζων) reappear in Melencolia I:

(a purse of) money

a beautiful maiden

(the crucible of) gold

the millstone –

“all mathematics" (see below)

“whatever is useful" (dog, tools, instruments, eyes)

power (the keys)

the pleasant in sight and hearing (eyes and bell)

the condition of being ignorant of the beautiful (melancholy)

a failure to discover the beautiful (a botched dodecahedron)

These illustrations of the value of mathematics from Pacioli’s 'De divina proportione' reappear in Melencolia I:

the ladder number, weight, and measure (panel of numbers, scales, and hourglass)

gold tested by fire

the universe below and above, subject to number, weight, and measure geometry, in which every hidden science is to be found

Numerous references to the beautiful in Greater Hippos reappear in Durer’s notes of 1512-13:

our inability to give a judgment on the beautiful

how beauty is to be judged is a matter of deliberation

SOURCE: "Dürer's "Melencolia I": Plato's Abandoned Search for the Beautiful", Patrick Doorly, The Art Bulletin ..

ΜΗΧΑΝΙΚΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Τα ακόλουθα θέματα από τον Πλατωνικό "Ἵππία μείζονα" {https://www.greek-language.gr/.../anthology/content.html...} επανεμφανίζονται στο χαρακτικό έργο Melencolia I:

(ένα πορτοφόλι) χρήματα

μια όμορφη κοπέλα

(το χωνευτήριο του) χρυσού

η μυλόπετρα -

"όλα τα μαθηματικά" (δείτε παρακάτω)

«ό,τι είναι χρήσιμο» (σκύλος, εργαλεία, όργανα, μάτια)

ρεύμα (τα κλειδιά)

το ευχάριστο στην όραση και την ακοή (μάτια και καμπάνα)

η κατάσταση της άγνοιας του ωραίου (μελαγχολία)

αποτυχία να ανακαλύψεις το όμορφο (ένα λανθασμένο δωδεκάεδρο)

Οι ακόλουθες παραστάσεις - στοιχεία της αξίας των μαθηματικών από το έργο «De divina relativee» του Pacioli επανεμφανίζονται στο Melencolia I:

ο αριθμός της κλίμακας, το βάρος και το μέτρο (πίνακας αριθμών, κλίμακες και κλεψύδρα)

χρυσός δοκιμασμένος με φωτιά

το σύμπαν κάτω και πάνω, υπόκειται σε αριθμούς, βάρος και γεωμετρία μέτρησης, στην οποία βρίσκεται κάθε κρυμμένη επιστήμη

Πολυάριθμες αναφορές στο κάλλος από το έργο "Ἵππίας μείζων" επανεμφανίζονται στις σημειώσεις του Durer του 1512-13:

η αδυναμία μας να κρίνουμε το ωραίο

Το πόσο πρέπει να κρίνεται η ομορφιά είναι θέμα συλλήψεως ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ: "Dürer's "Melencolia I": Plato's Abandoned Search for the Beautiful", Patrick Doorly, The Art Bulletin ..

ΠΛ ΙππΜ 303b–304e (ΠΛΑΤΩΝ, ΙΠΠΙΑΣ ΜΕΙΖΩΝ)

GREEK-LANGUAGE.GR

ΠΛ ΙππΜ 303b–304e (ΠΛΑΤΩΝ, ΙΠΠΙΑΣ ΜΕΙΖΩΝ)

ΠΛ ΙππΜ 303b–304e (ΠΛΑΤΩΝ, ΙΠΠΙΑΣ ΜΕΙΖΩΝ)

 · Απάντηση · Αφαίρεση προεπισκόπησης · 1 ημ. · Τροποποιήθηκε

This paper will argue that Melencolia I, like Nemesis is based on a text. Our reading of Durer's masterpiece will be simpler than the one promoted by Giehlow and Panofsky and will more closely reflect Durer' interests and practice, particularely in 1514. It will argue that Durer’s subject is not melancholy but beauty, and that his label “Melencolia I” in the background represents the end of a story unfolded before our eyes in the foreground. It rejects a link between the image and the ideas of Marsilio Ficino, or Florentine Neo-platonism, in favor of a close association with Plato himself. For Melencolia I is based on Plato's longer dialogue between Socrates and the sophist Hiippias, the Grater Hippias, or Hippias Major (Hippias Meizon). In this dialogue. Socrates repeatedly asks Hippias, 'What is the beautiful?'" Hippias offers a number of answers, all of which Socrates is able to discredit. Socrates then presents his own answers, each of which Hippias initially concedes, until he is forced to discard them when Socrates points out their inadequacy. Durer ha scattered emblems of these abandoned solutions throughout his print. The dialogue ends with both men accepting their ignorance, a state for which Durer needed a visual metaphor. Only then did he draw on the imagery of melancholy.

Αυτή η εργασία [του Patrick Doorly] υποστηρίζει ότι η Melencolia I, όπως και η Nemesis βασίζεται σε ένα κείμενο. Η ανάγνωσή μας του αριστουργήματος του Durer θα είναι απλούστερη από αυτήν που προωθείται από τους Giehlow και Panofsky και θα αντικατοπτρίζει πιο στενά τα ενδιαφέροντα και την πρακτική του Durer, ιδιαίτερα το 1514. Θα υποστηρίξει ότι το θέμα του Durer δεν είναι η μελαγχολία αλλά η ομορφιά, και ότι ο τίτλος του "Melencolia I ” στο βάθος αντιπροσωπεύει το τέλος μιας ιστορίας που ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια μας στο προσκήνιο. Απορρίπτει μια σύνδεση μεταξύ της εικόνας και των ιδεών του Marsilio Ficino, ή του Φλωρεντινικού Νεοπλατωνισμού, υπέρ μιας στενής σχέσεως με τον ίδιο τον Πλάτωνα. Διότι το έργο Melencolia I βασίζεται στον εκτενέστερο διάλογο του Πλάτωνος μεταξύ του Σωκράτους και του σοφιστή Ιππία (Ἵππίας μείζων). Σε αυτόν τον διάλογο ο Σωκράτης ερωτά επανειλημμένα τον Ιππία, "Τι είναι το κάλος;" Ο Ιππίας προσφέρει πολλές απαντήσεις, τις οποίες ο Σωκράτης καταρρίπτει. Εν συνεχεία ο Σωκράτης παρουσιάζει τις δικές του απαντήσεις, καθεμία από τις οποίες ο Ιππίας αρχικά παραδέχεται, έως ότου αναγκαστεί να τις απορρίψει όταν ο Σωκράτης επισημαίνει την ανεπάρκειά τους. Ο Ντύρερ σκόρπισε τα εμβλήματα αυτών των εγκαταλελειμμένων λύσεων σε όλη τηνέκταση του χαρακτικού του. Ο διάλογος τελειώνει με τους δύο άνδρες να αποδέχονται την άγνοιά τους, μια κατάσταση για την οποία ο Ντύρερ χρειαζόταν μια οπτική μεταφορά. Μόνο τότε χρησιμοποίησε την εικόνα της μελαγχολίας.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

[2]. MMA, Accession Number: 19.73.1

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

https://www.jstor.org/stable/3177417
Doorly, P. 2004. "Dürer's 'Melencolia I': Plato's Abandoned Search for the Beautiful", The Art Bulletin 86 (2), pp. 255-276.