Bactrian Greeks, the Bamiyan and Avukana Buddha statues

ΟΙ ΒΑΚΤΡΙΑΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΤΟ BAMIYAN & ΤΑ ΚΟΛΟΣΣΙΑΙΑ ΑΓΑΛΜΑΤΑ ΤΟΥ BUDDHA

Ο Rajitha Weerakoon [The Sunday Times (of Sri Lanka)] συζητά την Ελληνική σύνδεση με τα κολοσσιαία αγάλματα του Βούδα. Περίπου 30.000 Έλληνες μοναχοί (bhikkhus) είχαν φτάσει στην Anuradhapura από τα μοναστήρια της Alasanda (η πόλη των Yonas, Αλεξάνδρεια στο σημερινό Αφγανιστάν) σύμφωνα με τον Mahavamsa του Geiger (κεφάλαιο XX1X (39)) για να συμμετάσχουν στο εγκαίνια της κατασκευής του Mahaseya (Ruvanveliseya. Το σώμα των Ελλήνων bhikkhus με επικεφαλής τον Yonamahadharmarakkhita Thera απετέλεσε τμήμα των 96.000 ξένων bhikkhus που είχαν φτάσει από πολλά αρχαία ινδικά κράτη και την Περσία για την τελετουργική εκδήλωση. Προφανώς, ο Βουδισμός ήταν η ζωντανή δύναμη πίσω από την αλληλεπίδραση της Σρι Λάνκα με τις ξένες χώρες στην πρώιμη ιστορία και όπως αποκαλύπτουν μελέτες, η βακτριανή ελληνική (ινδοελληνική) επιρροή τις περασμένες μέρες είχε μόνιμο αντίκτυπο στη Σρι Λάνκα. Ο καθηγητής Perera του Τμήματος Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου του Μεξικού και πρώην εκδότης της Βουδιστικής Εγκυκλοπαίδειας γράφοντας ένα επιστημονικό δοκίμιο με θέμα «Κολοσσιαίες Απεικονίσεις του Βούδα της Αρχαίας Σρι Λάνκα» είχε δηλώσει ότι η ελληνική τέχνη της Βακτριανής επηρέασε τη γλυπτική των κολοσσιαίων εικόνων του Βούδα στην Σρι Λάνκα. Οι Βακτριανοί, φεύγοντας από τη ΒΔ Ινδία εξαπλώθηκαν από την Καμπούλ στο Παντζάμπ μετά την ήττα τους από την Chandragupta στην περίοδο Mauryan. Έχοντας ακολουθήσει όμως το νέο βουδιστικό δόγμα ενώ βρίσκονταν στη ΒΔ Ινδία, μετά τη μετατόπισή τους, σμίλεψαν επιβλητικές εικόνες του Βούδα σε όρθια θέση στην περιοχή Bamiyan στο Αφγανιστάν, οι οποίες καταστράφηκαν από τους Ταλιμπάν πριν από μερικά χρόνια. Αυτές οι εικόνες που δηλώνει ο καθηγητής Perera οδήγησαν στις ιδέες που σχετίζονται με την δημιουρηία κολοσσιαίων αγαλμάτων του Βούδα στη Σρι Λάνκα. Η πρώτη προσπάθεια ήταν η χάραξη της Εικόνας του Βούδα Avukana στην αρχαία Rajarata. 

----------------------------------------------------------------- 

Rajitha Weerakoon discusses the Greek connection with colossal Buddha statues Around 30,000 Greek bhikkhus had arrived in Anuradhapura from the monasteries of Alasanda (the city of the Yonas, Alexandria in present Afghanistan) according to Geiger’s Mahavamsa (chapter XX1X (39)) to participate in the inauguration of the construction of the Mahaseya (Ruvanveliseya.) The Greek bhikkhus led by Yonamahadharmarakkhita Thera had been part of 96,000 foreign bhikkhus who had arrived from several ancient Indian states and Persia for the ceremonial event. Evidently, Buddhism had been the vibrant force behind Sri Lanka’s interaction with foreign countries in early history and as studies reveal, Bactrian Greek (Indo-Greek) influence in days gone by has had a lasting impact on Sri Lanka. Professor A.D.T.E. Perera of the Department of Philosophy, University of Mexico and former Editor of the Buddhist Encyclopaedia writing a scholarly essay on “Colossal Buddha Images of Ancient Sri Lanka” had stated that Bactrian Greek art influenced the sculpture of colossal images of the Buddha in Sri Lanka. Bactrians, on leaving NW India spread out from Kabul to Punjab after their defeat by Chandragupta in the Mauryan Period. But having been attracted to the new Buddhist doctrine while they were in NW India, they, after their shift, sculpted imposing images of the Buddha in standing position in the Bamiyan Region in Afghanistan which were destroyed by the Taliban a few years ago. These images Professor Perera states led to the ideas pertaining to the turning out of colossal statues of the Buddha in Sri Lanka. The first attempt was the carving of the Avukana Buddha Image in the ancient Rajarata.

Εκτός από τις κολοσσιαίες απεικονίσεις του Βούδα, η ελληνική επιρροή στην πρώιμη λογοτεχνία συζητείται από τον καθηγητή Merlin Peris στο βιβλίο του με τίτλο «Mahavamsa Studies: Greek myths in Ancient Tradition» όπου αποκαλύπτει στοιχεία της ελληνικής μυθολογίας σε ορισμένα ανέκδοτα που σχετίζονται με το Mahavamsa. Αναλυτικά τη δήλωσή του λέει ότι ο Λ.Σ. Ο Perera, ο A.L. Basham και ο G. C. Mendis στο «Πανεπιστήμιο της Κεϋλάνης, Ιστορία της Κεϋλάνης» είχαν σχολιάσει τις συγγένειες που μπορούσαν να φανούν στην υπόθεση Vijaya-Kuveni με αυτή της ελληνικής περιπέτειας του Οδυσσέα με την Κίρκη στον Όμηρο. Ο καθηγητής Peris λέει ότι εξάλλου, ο ελληνικός μύθος του Ιάσωνος και της Μήδειας μιμείται στη δολοφονία των γιακσά με τη βοήθεια της Kuveni και στην απόλυση της ίδιας και των παιδιών της για βασιλικό γάμο (οι άντρες φοβούνται τις μάγισες) Μοτίβα ελληνικής ιστορίας, υποστηρίζει ο Peris, μπορεί έχουν βρει τον δρόμο τους στο «Attakatha Mahavamsa» (λογοτεχνικό έργο πριν από τον Mahavamsa) προτού ενσωματωθεί από τον συγγραφέα Mahavamsa όταν έγραψε για τη βασιλεία των πρώτων βασιλιάδων μας. Ο καθηγητής Peris βλέπει στοιχεία του ελληνικού μύθου της Δανάης στα επεισόδια της Ummadacitta, σε ορισμένους πρώιμους ήρωες και στην θυσία της Viharamahadevi. Ωστόσο, ενώ η ερμηνεία του καθηγητή Peris για την ενσωμάτωση των στοιχείων της ελληνικής μυθ-ιστορίας στην παλαιότερη λογοτεχνική παράδοση δίνει τροφή για σκέψη, ο ελληνικός αντίκτυπος στη θρησκευτική κουλτούρα της Σρι Λάνκα δείχνει το γεγονός ότι η Σρι Λάνκα ήταν εντεταγμένη στην διεθνή δίνη. 

--------------------------------------------------------------- 

Besides the colossal images of the Buddha, Greek influence on early literature is discussed by Professor Merlin Peris in his book titled “Mahavamsa Studies Greek myths in Ancient Tradition” where he discloses an element of Greek mythology in certain anecdotes related in the Mahavamsa. Elaborating on his statement he says that L.S. Perera, A.L. Basham and G. C. Mendis in the “University of Ceylon, History of Ceylon” had commented on the affinities which could be seen in Vijaya-Kuveni affair with that of the Greek adventure of Odysseus with Circe in Homer. Professor Peris says that besides, the Greek myth Jason and Medea is emulated in the killing of the yakshas with Kuveni’s help and the dismissal of her and her children for a royal marriage (men are afraid of enchantresses.) Greek story motifs Professor Peris says may have found their way into the “Attakatha Mahavamsa” (pre-Mahavamsa literary work) before being incorporated by the Mahavamsa author when he wrote on the reigns of our earliest kings. Professor Peris sees motifs of the Greek myth of Danae in the episodes of Ummadacitta, certain early heroes and the sacrifice of Viharamahadevi. However, while Professor Peris’ interpretation of incorporation of Greek story motifs in the earliest literary tradition gives food for thought, Greek impact on Sri Lankan religio-culture illustrates the fact that Sri Lanka had been very much in the international whirlpool.

Κολοσσιαία Βουδιστικά αγάλματα στο Bamiyan: το μεγάλο άρρενος & το μικρότερο θήλεως! 

----------------------------------------------------------------

Carved in the sixth and seventh centuries, the Buddhas represented a confluence of religious and artistic traditions from India, China, Central Asia, and Iran, and even an echo of Greek influence brought by Alexander the Great’s armies. "The Buddhas of Bamiyan" by Llewelyn Morgan 

-------------------------------------------------------------------

In Hazara folklore, the statues are of a star-crossed couple Salsal and Shahmama, whose doomed love ends tragically in both their deaths. The two remain forever separated, petrified in stone, looking across the Bamiyan valley. .. "State of the World's Minorities and Indigenous Peoples 2016 - Case study: Hazara heritage and the uncertain future of the Buddhas of Bamiyan"

And the Persian for “Naples” is?

From:

Lugubelinus

The marginalia of an easily distracted Classicist

Ας το πούμε πιό καθαρά: οι δύο "Βούδες" του Bamiyan ''είναι'' η Παρθενόπη & ο Μητίοχος .. υιός του Μιλτιάδου, αποθανών εν Περσία !?

Alexander as Rider (MMA acc. no. 55.11.11); bronze; Arthribis (?), Egypt; ca. 3rd century BCE. [Image courtesy of the Metropolitan Museum of Art, New York].

https://www.icomos.de/admin/ckeditor/plugins/alphamanager/uploads/pdf/ICOMOS_Publikation_Bamiyan.pdf?fbclid=IwY2xjawG-L3tleHRuA2FlbQIxMAABHQFvc8OYPa94Yo7KPf-3xW1IlX-yU7xppQ4ylUcyeyVcE1tc_xT-zWZ9tw_aem_zH75OJkZQq9ZgCi43Tylag

https://www.khanacademy.org/humanities/ap-art-history/west-and-central-asia-apahh/central-asia/a/bamiyan-buddhas?fbclid=IwY2xjawG-MXhleHRuA2FlbQIxMAABHXfBgOcLZZbeaN_DXtAHaD34mE5Zk9HAq8QH5XynRrCvWFgvMfGrAWTF2Q_aem_CO9Tb3PAGIOEVcNUlqRR3A

https://www.khanacademy.org/humanities/ap-art-history/west-and-central-asia-apahh/central-asia/a/bamiyan-buddhas?fbclid=IwY2xjawG-MZBleHRuA2FlbQIxMAABHaUjIqzTS0TkThbO0HUbMU7HoEs_WvTM7HbuVUGPO1qVvTd9fOqJU831gw_aem_peBN4uyH0l6oV5MDd7-ivQ

The two large Buddha images reflected the international environment of the Bamiyan Valley and were influenced by the art and cultures of India, Central Asia and even ancient Greek culture. For example, both Buddhas wore flowing robes and have been described as having wavy curls of hair. This hairstyle and the flowing drapery are elements rooted in early Gandharan Buddhist imagery that combined Hellenistic Greek traditions of representation with Indian subject matter.[2]

ΜΗΤΙΟΧΟΣ & ΠΑΡΘΕΝΟΠΗ: ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΚΑΙ ΟΙ ΜΕΤΑΓΡΑΦΕΣ ΤΟΥ ΣΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ Σ' ΑΝΑΤΟΛΗ ΚΑΙ ΔΥΣΗ ..

.. To μυθιστόρημα του Μητιόχου και της Παρθενόπης (Μ&Π) είναι ίσως το παλαιότερο ρομάντσο της ευρωπαϊκής λογοτεχνίας σε πεζό λόγο - χρονολογείται από τον 1ο αι. π.X.

H ηρωίδα είναι κόρη του τυράννου της Σάμου Πολυκράτη, ο Μητίοχος είναι γιoς του αθηναίου στρατηγού Μιλτιάδη (ο αναχρονισμός είναι συνηθισμένος στα αρχαία ελληνικά μυθιστορήματα - AEM).

Το ρομάντσο, σύμφωνα με τέσσερα φθαρμένα παπυρικά αποσπάσματα που διαθέτουμε, αρχίζει με ένα συμπόσιο στην αυλή του Πολυκράτη.

Τελετάρχης είναι ο φιλόσοφος Αναξιμένης και η συζήτηση που διεξάγεται αφορά τη φύση του έρωτα. Στη συζήτηση παίρνουν μέρος και οι δύο νέοι. Αγνοούμε τη συνέχεια, όμως γνωρίζουμε ότι η ιστορία τού M&Π υπήρξε πολύ δημοφιλής στους επόμενους αιώνες.

Ο Διονύσιος ο Περιηγητής (αρχές 2ου αι. μ.X.) αναφέρει ότι η αγνή Παρθενόπη έζησε στην Καμπανία και πήρε το όνομά της διά το πολλοίς υποπεσούσα ανδράσι φυλάξαι την παρθενίαν.

Ο Λουκιανός - περίπου σύγχρονος του Διονυσίου - μας πληροφορεί ότι στη M. Ασία εξακολουθούν να παριστάνονται πολλά δράματα, ανάμεσα στα οποία η θλιβερή ιστορία του Πολυκράτη και η περιπλάνηση της Παρθενόπης ως την Περσία. Μάλιστα διερωτάται ποιος σοβαρός άνθρωπος θα παρακολουθούσε έναν θηλυπρεπή ηθοποιό (θηλυδρίαν) ντυμένο γυναίκα να μιμείται ερωτικά γύναια, όπως Φαίδρες, Παρθενόπες και Ροδόπες.

Τέλος, δύο μωσαϊκά από τη Συρία (2ος αι. μ.X.) δείχνουν την Παρθενόπη να συζητεί με τον Μητίοχο που είναι ντυμένος Ρωμαίος αξιωματικός. Δεν αποκλείεται και τα δύο μωσαϊκά να εξεικονίζουν θεατρικές παραστάσεις εμπνευσμένες από την ιστορία της Παρθενόπης. ΠΗΓΗ: Γιατρομανωλάκης Γιώργης & Lugubelinus OKT 2013

ΣΗΜ: ο Μητίοχος είναι υιός του Αθηναίου Μιλτιάδου, αιχμαλωτίσθηκε δε από τους Πέρσες και έζησε στην Περσική επικράτεια ..

And the Persian for “Naples” is?

Την περασμένη εβδομάδα διάβασα το πιο συναρπαστικό βιβλίο που έχω διαβάσει εδώ και χρόνια. Αν συνεχίσω θα αναφέρω ότι αυτό το βιβλίο συγκρίνει τα αποσπασματικά λείψανα ενός αρχαίου ελληνικού μυθιστορήματος με τα θραύσματα ενός μεσαιωνικού περσικού επικού ποιήματος, αυτή μπορεί κάλλιστα να είναι η στιγμή που χωρίζουμε την παρέα σου, αγαπητέ αναγνώστη. Και αν εγκαταλείψετε αυτό το ιστολόγιο και βρείτε κάτι πιο ενδιαφέρον να κάνετε, θα το καταλάβω. Ήταν μεγάλη έκπληξη και για μένα.

Bo Utas and the late Tomas Hägg, The Virgin and her Lover: Fragments of an Ancient Greek Novel (Leiden, 2003)

Γιατί όμως το βρήκα τόσο ενδιαφέρον; Το ελληνικό κείμενο είναι μερικές σελίδες ενός μυθιστορήματος, που ίσως γράφτηκε τον πρώτο αιώνα μ.Χ., με τίτλο Παρθενόπη ή Μητίοχος και Παρθενόπη, ενώ το μάλλον μεγαλύτερο απόσπασμα της περσικής ποιήσεως είναι ένα κομμάτι του Vamiq u 'Adhra (Ο ένθερμος εραστής και η παρθένος), που γράφτηκε από τον ποιητή ‘Unsuri στο Ghazni, τώρα στο Αφγανιστάν, στο ενδέκατος αιώνας μ.Χ. Κατά τύχη, τα πολύ μικρά μέρη κάθε έργου που σώζονται αλληλοκαλύπτονται και είναι απολύτως ξεκάθαρο ότι το περσικό ποίημα είναι μίμηση του ελληνικού μυθιστορήματος. Ο σύνδεσμος ή οι σύνδεσμοι μεταξύ των δύο κειμένων πρέπει να είναι αρκετά στενοί: μπορεί να υπήρχε μια αραβική ενδιάμεση εκδοχή του ελληνικού μυθιστορήματος που ο ‘Unsuri μετέτρεψε σε περσικό στίχο, αλλά είναι επίσης πιθανό η «μετάφραση» από τα ελληνικά στα περσικά να ήταν άμεση — ότι ‘Unsuri ή κάποιος συνεργάτης εγνώριζε και διάβαζε ελληνικά, με άλλα λόγια.

Όλα αυτά δημιουργούν μιαn αρκετά αποπροσανατολιστική εμπειρία αναγνώσεως. Σε αυτό το αφγανικό ποίημα, που γράφτηκε μια γενιά περίπου πριν από την κατάκτηση των Νορμανδών, βρισκόμαστε να διαβάζουμε για τον πατέρα του 'Adhra, Fuluqrat (Πολυκράτης), τύραννο του Shamus (Σάμος), με τον ποιητή της αυλής του Ifiqus (Ibykos: "In Iran and Rum and Hindustan / Είπαν καλά λόγια για αυτόν»). Εν τω μεταξύ, ο Vamiq αφηγείται την ιστορία του Hurmuz (Ερμής) που ανακαλύπτει για πρώτη φορά πώς ένα κέλυφος χελώνας μπορεί να γίνει λύρα και συγκρίνει τον εαυτό του με τον Landrus (Λέανδρος) στην παθιασμένη αφοσίωσή του και τον 'Adhra στον Haru (Ήρωα) στην ομορφιά της. Οι πλοκές, ή μάλλον η πλοκή, του μυθιστορήματος και του ποιήματος είναι η κλασική πλοκή ενός αρχαίου μυθιστορήματος: ένα όμορφο αγόρι και όμορφη κοπέλα συναντιούνται, ερωτεύονται αμέσως, χωρίζονται από ατυχία και το κορίτσι διατηρεί την παρθενιά της (το 'adhra είναι αραβικό για «παρθένος» και παρθεν- σημαίνει επίσης «παρθένος» στα ελληνικά) παρά τις πολυάριθμες ατυχίες και τα αναγκαστικά ταξίδια με πειρατές και δουλέμπορους μακριά και ευρέως. Μεταξύ άλλων, το ποίημα του ‘Unsuri φαίνεται να έχει μεταφέρει τον 'Adhra και τον αναγνώστη στο Ριγκιγιούν (Ρήγιον) στη νότια Ιταλία, και πιθανώς στο Τάρεντουμ (Ταρας). Το όνομα «Παρθενόπη» σχετίζεται με την πόλη της Νάπολης, συγκεκριμένα με την μυθικό ιδρυτή της: συνήθως αυτή η Παρθενόπη λέγεται ότι είναι μια Σειρήνα που πνίγηκε και θάφτηκε εκεί, αλλά όταν (για παράδειγμα) ο Ρωμαίος ποιητής  Πόπλιος Παπίνιος Στάτιος - Statius μιλάει για την Παρθενόπη, τήν ιδρυτή της Νάπολης, καθώς κάποιος «κουβαλούσε πάνω από τις θάλασσες» (Silvae 3.5.79), {According to tradition, Kyme founded Neapolis around 470 BCE (Pseudo-Scymnus, 242-243; Strabo, 5.4.7). A dove of Apollo was also said to hâve guided the settlers from Kyme to Neapolis (Statius, Silvae, 3.5.79-80).6 Récent excavations suggest the foundation date may hâve been earlier, ca. 530-500 BCE (Giampaola & d'Agostino, 2005, pp. 56-57, 59-60, 62). Chalkidians, Pithekoussans and Athenians also joined the colony, and at this time the city took the name of Neapolis (Strabo, 5.4.7).7 Both Kyme's and Neapolis' foundations were indirectly connected to the Thessalian hero Eumelos who was the récipient of a cuit at Neapolis (Statius, Silvae, 4.8.47-49; IG XIV. 715; Miranda, 1985, p. 392).8 Eumelos was the son of Admetus, a Thessalian king, who founded a temple of Apollo at Tamynae near Eretria (Strabo. 10.1.10). Statius

{Silvae, 4.8.49) noted that Eumelos adored Apollo, the divinity that Statius considered to be the guide of the Euboean colonists in Italy.} είναι μια στροφή της φράσης που υποδηλώνει την περιπλάνησή της Παρθενόπη. Έτσι, η Νάπολη πιθανότατα σηματοδότησε το όριο των ταξιδιών της Παρθενόπης στη Δύση. Προφανώς στο τέλος της ιστορίας αγόρι και κορίτσι ενώθηκαν ξανά και έζησαν ευτυχισμένα για πάντα, αλλά δεν έχουμε ξεκάθαρα στοιχεία για αυτό.

Για έναν κλασικιστή, τουλάχιστον, είναι πολύ εκπληκτικό να βρίσκει ένα κλασικό ελληνικό κείμενο που ασκεί αυτό το είδος επιρροής προς τα ανατολικά στα σύνορα της Ινδίας, μια χιλιετία μετά τη σύνθεσή του. Ο ‘Unsuri ήταν ποιητής της αυλής του Mahmud του Ghazni {971-1030 μ.Χ. ΣτΜ: πλησίον της Kabul} και αυτή η αυλή, που εμπλουτίστηκε από τις στρατιωτικές επιδρομές του Mahmud στην Ινδία, υπήρξε ένα σημαντικό πολιτιστικό κέντρο. Εδώ δραστηριοποιήθηκε κατά τις τελευταίες δεκαετίες της ζωής του ο μεγάλος πολυμαθής al-Biruni, ενώ υπήρξε επίσης ο τόπος όπου συντέθηκε το εθνικό έπος του περσικού λαού, το Shahnama του Firdausi, «Το Βιβλίο των Βασιλέων». Στην περίπτωση του al-Biruni, γνωρίζουμε ότι η γραφή του επηρεάστηκε σε μεγάλο βαθμό από την ελληνική σκέψη: ο al-Biruni είναι μια αξιοσημείωτη φυσιογνωμία, ταυτόχρονα συγγραφέας της πρώτης μεγάλης μελέτης για την Ινδία, και ένα μυαλό βαθύς γνώστης του Αριστοτέλη, αν και πολύ έτοιμος να διαφωνήσει. με τον Έλληνα διδάσκαλο. Μπορεί επίσης να είχε κάποιο είδος εργασιακής σχέσεως με τον ‘Unsuri, καθώς μοιράζονταν ορισμένα κοινά θέματα (και οι δύο έγραψαν για τους Buddhas του Bamiyan, για παράδειγμα, καθώς και για το Vamiq and ‘Adhra). Ωστόσο, η αντίληψη ότι η ελληνική λογοτεχνία, εν αντιθέσει προς την φιλοσοφία, την επιστήμη ή τα μαθηματικά, θα μπορούσε να βρει τόσο θετική υποδοχή στις ανατολικές παρυφές του ισλαμικού κόσμου είναι κάτι άλλο.

Σουλτάνος Μαχμούτ του Γκάζνι (971-1030)

Αυτός ο κλασικιστής έχει μερικούς ακόμη λόγους να ενδιαφέρεται για το ποίημα του ‘Unsuri, όλοι τους δε σχετίζονται με την προσωπική μου εμμονή με το Bamiyan. Ο πρώτος είναι απλώς μια δελεαστική πιθανότητα. Το κείμενο του Vamiq u ‘Adhra ανακαλύφθηκε από τον Πακιστανό μελετητή Mohammad Shafi περίπου το 1950, επαναχρησιμοποιηθέν στην βιβλιοδεσία ενός παλιού αραβικού θεολογικού εγχειριδίου. Ένα σημείωμα που βρέθηκε μαζί με τα φύλλα της ποίησης φαίνεται να είναι μια απογραφή βιβλίων που ανήκουν σε έναν άνδρα ονόματι Zaki b. Muhammad b. ‘Ali ‘Abd ul-Hamid al-Bamiyani, και η κατάληξη al-Bamiyani στο τέλος του εντυπωσιακού ονόματος αυτού του ανθρώπου μπορεί να υποδηλώνει ότι η βιβλιοθήκη από την οποία δημιουργήθηκε αυτό το αντίγραφο του Vamiq u ‘Adhra ευρίσκετο στο Bamiyan. Το ίδιο το χειρόγραφο χρονολογείται στον 12ο αιώνα και εκείνη την εποχή το Bamiyan ήταν μια ακμάζουσα και σημαντική πόλη, μέχρι την καταστροφή της από τον Τζένγκις Χαν το 1221.

Η προέλευση του χειρογράφου από το Bamiyan είναι μια ελκυστική πιθανότητα, αλλά μια λιγότερο αδύναμη σχέση είναι ότι ο Unsuri, συγγραφέας του Vamiq u 'Adhra, έγραψε και ένα άλλο ποίημα με τίτλο Khing but u Surkh but (το ΛΕΥΚΟ ΕΙΔΩΛΟ και το ΕΡΥΘΡΟ ΕΙΔΩΛΟ), μια άλλη ρομαντική ιστορία, επίσης χαμένη, η οποία πρόσφερε μιαν εξήγηση για τα μεγάλα αγάλματα του Βούδα στο Bamiyan, ονομαστά θαύματα στον μεσαιωνικό ισλαμικό κόσμο: Khing ήτοι «Λευκό είδωλο» και Surkh δηλαδή «Κόκκινο είδωλο» ήταν τα καθιερωμένα ονόματα στις ισλαμικές αφηγήσεις για τον μικρότερο και μεγαλύτερο Βούδα στο Bamiyan. Το ποίημα του Unsuri για τους Βούδες μοιραζόταν το ίδιο μετρικό και ομοιοκαταληξιακό σύστημα με το Vamiq u ‘Adhra, ένα επικό σύστημα που χρησιμοποιείται επίσης για ειδύλλια, και στην πραγματικότητα είναι συχνά ασαφές ποια θραύσματα ανήκουν στον Vamiq u ‘Adhra και ποια στον Khing but u Surkh but. Αλλά ξέρουμε ότι το τελευταίο ποίημα περιέγραφε πώς δύο εραστές χωρίστηκαν και πέθαναν χωριστά, αλλά θάφτηκαν μαζί, με τους τάφους τους να είναι τα δύο γιγάντια αγάλματα του Βούδα. (Πρόσφατη έρευνα έχει προτείνει ότι αυτά τα ονόματα για τους Βούδες προήλθαν πολύ νωρίς στην ισλαμική ιστορία του Αφγανιστάν. Τα αγάλματα σκαλίστηκαν τον 6o και τον 7o αιώνα μ.Χ., αλλά ήδη από το 800 μ.Χ. το Bamiyan είχε προσηλυτισθεί στο Ισλάμ. Όταν μουσουλμάνοι μάρτυρες περιέγραψan για πρώτη φορά τους Βούδες, τα αγάλματα διατηρούσαν κάποια από την πλούσια διακόσμηση που διέθεταν όταν το Bamiyan ήταν ακόμα Βουδιστικό. Από την καταστροφή των Βούδων το 2001, Γερμανοί ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα αγάλματα ξαναβαφτίστηκαν επανειλημμένα κατά τη βουδιστική περίοδο, αλλά στην τελική τους μορφή βάφτηκαν λευκό (khing) στην περίπτωση του μικρότερου Βούδα και κόκκινο (surkh) στην περίπτωση του μεγαλύτερου. Δεν είναι συχνό οι ιστορικές πηγές και η αρχαιολογία να συνδυάζονται τόσο όμορφα.)

Στο βιβλίο μου για το Bamiyan χρησιμοποίησα το γεγονός ότι ο ‘Unsuri’ έγραψε ένα ποίημα γι' αυτούς για να δείξω πόσο διαφορετική ήταν ιστορικά η μουσουλμανική στάση απέναντι στους γιγάντιους Βούδες. Για να ακούσετε τους Ταλιμπάν θα σκεφτόσασταν ότι, ως θρησκευτικές εικόνες, ήταν μια προφανής προσβολή για το Ισλάμ. Αλλά το γεγονός είναι ότι επέζησαν για περισσότερα από χίλια χρόνια σε μια ισλαμική κουλτούρα, όπου αντιμετωπίζονταν (όπως έχω ήδη αναφέρει) ως θαύματα του θεόπλαστου κόσμου. Εδώ στο ποίημα του ‘Unsuri’ ήταν οι ρομαντικοί πρωταγωνιστές.

Αυτό μας φέρνει γύρω από αυτό που πιστεύω ότι είναι το πιο σημαντικό πράγμα που έχει να μας πει ο Vamiq u ‘Adhra για το Bamiyan. Περιέγραψα τον προστάτη του ‘Unsuri’, τον Mahmud του Ghazni,, ως μεγάλο προστάτη των τεχνών. Αυτό συνέβαινε στη λογοτεχνία και τις φυσικές επιστήμες, καθώς και στις εικαστικές τέχνες: για παράδειγμα, όμορφα διακοσμημένα ανάκτορα των Γαζναβιδών κάποτε παρατάχθηκαν στον ποταμό Helmand κοντά στο Lashkar Gah (την χειμερινή πρωτεύουσα των Γκαζναβιδών), ένα μέρος με εντελώς διαφορετικούς συνειρμούς σήμερα. Αλλά είναι δίκαιο να πούμε ότι δεν είναι ο τρόπος με τον οποίο ο Mahmud φαίνεται σε όλα τα μέρη. Πάρτε για παράδειγμα τον Mullah Omar, πνευματικό επικεφαλής των Ταλιμπάν, ο οποίος επανειλημμένα, ενόψει της καταστροφής των Βούδων του Bamiyan το 2001, ανέφερε τον Mahmud του Ghazni ως προηγούμενο για την δική του πολιτική. Μια ιστορία, και είναι απλώς μια ιστορία, αφηγείται τη λεηλασία του ινδουιστικού ναού από τον Mahmud στο Somnath στην ακτή του Gujarat: οι ιερείς στο ναό, όπως μας λένε, προσπάθησαν να αγοράσουν πίσω το είδωλό τους, έναν Shiva linga, από τον Mahmud, στον οποίο υποτίθεται ότι απάντησε, «Είμαι ο ειδωλοθραύστης (but-shekan), όχι ο ειδωλοπώλης (but-furosh)». Σύμφωνα με το παραμύθι, ο Mahmud είναι ο τέλειος Ισλαμιστής πολεμιστής, χωρίς να αποσπάται η προσοχή του για την ευσεβή καταστροφή των ειδώλων από την αποπλάνηση του χρήματος. Το 2001, όταν ξένες οργανώσεις προσφέρθηκαν να πληρώσουν στο Αφγανιστάν για να διατηρήσουν τους Βούδες, ο Mullah Omar απάντησε με τα (υποτιθέμενα) λόγια του Mahmud και φυσικά προχώρησε στο να σπάσει τα είδωλα του Bamiyan.

Αλλά η αλήθεια για τον Mahmud υπάρχει, αν κοιτάξουμε αρκετά προσεκτικά, στο Vamiq u ‘Adhra. Ο Mahmud δεν οδηγείται από θρησκευτικό ζήλο, αλλά υποκινούνταν από τις ανθρώπινες και πρακτικές απαιτήσεις ενός εντυπωσιακού ανακτόρου, ενός επαγγελματικού στρατού και επεκτατικών φιλοδοξιών: χρειαζόταν χρήματα και οι πλούσιοι ναοί της Ινδίας ήταν καλές πηγές τους. Τα μετρητά ήταν το κίνητρό του για την εισβολή στην Ινδία, όχι η διάσωση ψυχών. Τώρα ο Mahmud αναμφίβολα έντυσε τις δραστηριότητές του ως ενέργειες ενός ευσεβούς μουσουλμάνου που έφεραν φώτιση στους ειδωλολάτρες Ινδούς. Στην πραγματικότητα, όμως, η θέση της αυτοκρατορίας των Γκαζναβιδών στα σύνορα μεταξύ του κόσμου του Ισλάμ και της Ινδίας απαιτούσε από έναν ηγεμόνα στην επικίνδυνη θέση του να είναι πολύ φιλελεύθερος, επί του παρόντος, στις σχέσεις που διατηρούσε με άλλες θρησκείες. Για παράδειγμα, υπήρχε μια ινδική συνοικία στο Gazni, όπου ζούσαν ινδικά σώματα που αποτελούσαν σημαντικό μέρος των δυνάμεων εισβολής του Mahmud. Ακούμε ακόμη και για τις χήρες των πεσόντων Ινδών στρατιωτών του Mahmud να κάνουν sati, μια εντελώς αντιισλαμική πρακτική.

Στο Vamiq u 'Adhra ο Mahmud, ή ίσως ο διάδοχός του Ma'sud, απόλαυσε μια ελληνική λαϊκή ιστορία ενός ζευγαριού που συναντήθηκε στο περίφημο ναό haikal ή but-khana της Ήρας στην Σάμο, μια από αυτές μια δυναμική νεαρή γυναίκα που διατηρεί τη δική της φιλοσοφική συζήτηση για τη φύση της Αγάπης στην παρέα των ανδρών και αργότερα πολεμά στη μάχη. Η λογοτεχνία δεν είναι ζωή με κανέναν απλό τρόπο, φυσικά, αλλά είναι εξίσου σαφές ότι η ιδέα του Mahmud ως μοντέλου πουριτανικού ζηλωτού δεν μπορεί να επιβιώσει στο εκλεπτυσμένο και ένδοξα πολυχρωματικό περιβάλλον της αυλής του στο Gazni ή στα ανάκτορα αναψυχής δίπλα στο Helmand.

Παρά την πολυπλοκότητα, η ζωή στο Αφγανιστάν του ενδέκατου αιώνα ήταν ανασφαλής. Στους δύο αιώνες μετά την καριέρα του ‘Unsuri (ο οποίος πέθανε το 1039/40), η Γκάζνι θα λεηλατηθεί δύο φορές, από έναν ηγέτη Ghurid, γνωστό για τη μεταχείρισή του προς τον Γκάζνι ως Jahan-suz, «Ο Κόσμος-καύστης», και στη συνέχεια με ακόμη μεγαλύτερη καταστροφική δύναμη από τον Genghis Khan. Το Μπαμιγιάν, επίσης, θα καταστραφεί από τους Μογγόλους: ο περιηγητής ibn-Battuta μας λέει ότι «ο Τζένγκις έσφαξε τους κατοίκους του Μπαμιγιάν και το κατέστρεψε από πάνω μέχρι κάτω, με εξαίρεση τον μιναρέ του Τεμένους της Παρασκευής». Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι το ποίημα του ‘Unsuri για τον Vamiq and ‘Adhra εξαφανίστηκε.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Hans van Roon. 2012. "Bactrian Greeks, the Bamiyan and Avukana Buddha statues," Source: The Sunday Times (of Sri Lanka) in MONGOLS CHINA AND THE SILK ROADQ Archaeology and History of the Silk Road, <https://mongolschinaandthesilkroad.blogspot.com/2012/01/bactrian-greeks-bamiyan-and-avukana.html?fbclid=IwY2xjawG-HmhleHRuA2FlbQIxMAABHclvjNoqG1zE3Q59RBp4yOFvxZKtmayI5G_6gUbqbASxgYYu3Q6V3LlnyQ_aem_5_SRUEuK3qjgx4GDb4qFEA> (9 Dec, 2024).

Posted by Hans van Roon at 22:15

http://dlib.pdn.ac.lk/bitstream/1/4277/1/M.Peris%20-%202003.pdf

M. Peris, M. 2003. Greek Myth in the Mahavamsa," Proceedings of the Peradeniya University Research Sessions (Sri Lanka), p. 35.

https://www.jstor.org/stable/43307281

Strathern, A. 2014. "Vijaya and Romulus: Interpreting the Origin myths of Sri Lanka and Rome," Journal of the Royal Asiatic Society (third series) 24 (1), pp. 51-73.

http://www.srilankaguardian.org/2014/09/greek-settlements-influence-in-ancient.html

Sri Lanka Guardian, 2014. Greek settlements & influence in ancient Sri Lanka.

https://archive.org/details/mahavamsagreatch00geigrich

Geiger, W. 1912. Mahavamsa: the great chronicle of Ceylon, University of California Libraries.

https://www.jstor.org/stable/j.ctt2jbt4h

Morgan, L. 2012. The Buddhas of Bamiyan, Harvard University Press

https://youtu.be/tOzS-2S-Oes

https://tsukuba.repo.nii.ac.jp/record/2005186/files/WPBA02.pdf

Yoko Taniguchi and Marine Cotte. 2022. The Wall Paintings of Bamiyan, Afghanistan Technology and Materials, Archetype Publications.

https://www.khanacademy.org/humanities/ap-art-history/west-and-central-asia-apahh/central-asia/a/bamiyan-buddhas?fbclid=IwY2xjawG-MZBleHRuA2FlbQIxMAABHaUjIqzTS0TkThbO0HUbMU7HoEs_WvTM7HbuVUGPO1qVvTd9fOqJU831gw_aem_peBN4uyH0l6oV5MDd7-ivQ

https://britishmuseum.iro.bl.uk/downloads/9e9c1210-e5c9-47e7-96a7-68f95fc67370?locale=en
Errington, E. 2017. The Charles Masson Archive: British Library, British Museum and Other Documents Relating to the 1832–1838 Masson Collection from Afghanistan.

https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/8/89/The_Future_of_the_Bamiyan_Buddha_Statues_Heritage_Reconstruction_in_Theory_and_Practice_Editors_%28edited_by_Masanori_Nagaoka%29.pdf

Masanori Nagaoka Culture Unit UNESCO  ed. 2020. The Future of the Bamiyan Buddha Statues. Heritage Reconstruction in Theory and Practice, Phnom Penh, Cambodia.

Γιατρομανωλάκης, Γ. 2008. "H παρθένα και ο αγαπητικός της," το Βήμα, <https://www.tovima.gr/2008/11/24/books-ideas/h-parthena-kai-o-agapitikos-tis/> (6 Δεκ. 2024).

https://bmcr.brynmawr.edu/2005/2005.10.16/

Anderson, M. 2016. Rev. of. T. Hägg, L. Boje Mortensen, T. Eide, Parthenope : selected studies in ancient Greek fiction (1969-2004), in BMCR 2005.10.16.

Llewelyn Morgan. 2013. "And the Persian for “Naples” is?," Lugubelinus, <https://mongolschinaandthesilkroad.blogspot.com/2013/10/and-persian-for-naples-is.html?fbclid=IwY2xjawG_dbxleHRuA2FlbQIxMAABHRem6H9u6dJKfFZ0rZK6hZNqWUqMhHDQVq1QKww6vIRwq5Zy_lSuVLY6QA_aem_t64VGGN6ulm3YLM1NV3zMA> (6 Dec. 2024).

http://www.bibliotheca-classica.org/sites/default/files/hyp%2012%2017%20Sandin.pdf

Utas, Β. and T. Hägg, 2003. The Virgin and her Lover: Fragments of an Ancient Greek Novel, Leiden.

https://bmcr.brynmawr.edu/2006/2006.05.05/

Adam Becker, A. 2006. Rev. of Rev. of T. Hägg and B. Utas, Fragments of an Ancient Greek Novel and a Persian Epic Poem, in BMCR 2006.05.05.

https://open.library.ubc.ca/soa/cIRcle/collections/ubctheses/24/items/1.0069945

https://scholar.archive.org/work/k7kolnqolbawrnuewqsfnwngpq/access/wayback/https://open.library.ubc.ca/media/download/pdf/24/1.0069945/2

Christine Sharon Lane. 2009. "Archëgetës, Oikistës, and New-Oikistës: The Cults of Founders in Greek Southern Italy and Sicily" (diss. Univ. of British Columbia).

https://www.refworld.org/reference/annualreport/mrgi/2016/en/111176
Nicole Girard. 2016. "State of the World's Minorities and Indigenous Peoples 2016 - Case study: Hazara heritage and the uncertain future of the Buddhas of Bamiyan," Document source: Minority Rights Group International, UNHCHR.

ΜΗΤΙΟΧΟΣ & ΠΑΡΘΕΝΟΠΗ: ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΚΑΙ ΟΙ ΜΕΤΑΓΡΑΦΕΣ ΤΟΥ ΣΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ Σ' ΑΝΑΤΟΛΗ ΚΑΙ ΔΥΣΗ ..